
«Ο συνεχής εξοπλισμός των κρατών με νέα πιο εξελιγμένα και πιο αποτελεσματικά όπλα απειλεί την ανθρωπότητα με έναν παγκόσμιο πόλεμο και μια πυρηνική καταστροφή»
Αξιότιμοι ισχυροί ολόκληρου του κόσμου,
Είμαι μια δεκαπεντάχρονη μαθήτρια του 49ου γυμνασίου Αθηνών. Στα πλαίσια του μαθήματος της γλώσσας ασχοληθήκαμε με το θέμα «Ειρήνη –πόλεμος».
Με αφορμή αυτή τη διδακτική ενότητα και ένα άρθρο για το συνεχόμενο ανεφοδιασμό των κρατών με εξελιγμένα και πολύ επικίνδυνα όπλα, σας γράφω αυτή την επιστολή – διαμαρτυρία.
Αρχικά, θα μπορούσατε με όλη αυτή τη δύναμη που διαθέτετε να ασχοληθείτε με την επίλυση σοβαρών, σύγχρονων προβλημάτων και κυρίως των προβλημάτων που μαστίζουν τις χώρες του υποανάπτυκτου κόσμου, όπως είναι η πείνα, ο αναλφαβητισμός κ.α. Χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν από την πείνα και τις ασθένειες κάθε χρόνο. Επίσης, πολλά παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο λόγω τεράστιων οικονομικών και οικογενειακών προβλημάτων το σχολείο με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο αναλφαβητισμός στις μικρές ηλικίες.
Ακόμα, πιστεύω ότι ο διαρκής εξοπλισμός των κρατών με τελευταίας τεχνολογίας όπλα είναι ανώφελος. Ναι μεν χρειαζόμαστε όπλα για την υπεράσπιση της πατρίδας μας σε περίπτωση ξένης εισβολής, όμως εδώ μιλάμε για συνεχή εξοπλισμό. Κάθε χρόνο για να προμηθεύεται κάθε χώρα καινούργια όπλα ξοδεύονται εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, ενώ αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη και την προώθηση της ειρήνης και του πολιτισμού, με διάφορα ειρηνικά έργα π.χ. σχολεία μουσεία, θέατρα, κινηματογράφους αλλά και για την ανακαίνιση παλαιών κτιρίων. Γιατί λοιπόν να ξοδεύονται τόσα χρήματα για την προώθηση του πολέμου και όχι της ειρήνης ;
Επίσης ο εξοπλισμός αυτός, όπως σωστά υποστηρίζεται, μπορεί να οδηγήσει σε ένα καταστροφικό παγκόσμιο πόλεμο ή ακόμα χειρότερα σε μια πυρηνική έκρηξη που θα αφανίσει ολόκληρο τον κόσμο!
Πιστεύω ότι αυτή η στάση μας, το «κόλλημά» μας με τον πόλεμο τα όπλα και την κυριαρχία, είναι μια πολύ ζωώδης συμπεριφορά. Έτσι συμπεριφέρονταν οι άνθρωποι πριν από πάρα πολλά εκατομμύρια χρόνια, τότε που δεν είχαν αναπτύξει τη σκέψη και το λόγο. Εμείς, που θεωρούμαστε «πολιτισμένοι» άνθρωποι, φερόμαστε χειρότερα και από τους αυτούς τους αρχαίους «απολίτιστους» ανθρώπους, που τουλάχιστον έδειχναν λίγο σεβασμό ο ένας στον άλλο. Σήμερα τα πάντα έχουν ισοπεδωθεί. Η δίψα ορισμένων για εξουσία και δύναμη, που σχετίζεται άμεσα με την απόκτηση των όπλων, επιφέρει τεράστιες απώλειες σε ανθρώπινες ψυχές και οδηγεί σε τραγικές συνέπειες για το φυσικό περιβάλλον. Και να το ζωντανό παράδειγμα: η παντοδύναμη Αμερική η οποία πριν από λίγα χρόνια προκάλεσε τεράστια καταστροφή στην Παλαιστίνη. Γιατί ο κ. Μπους σκέφτεται μόνο τον πόλεμο και όχι την ειρήνη; Με όλη αυτή τη δύναμη θα μπορούσε να κάνει πάρα πολλά πράγματα, όπως να ασχοληθεί με την επίλυση περιβαλλοντικών προβλημάτων, αντί να αγοράζει ολοένα και περισσότερα όπλα για να προκαλεί την καταστροφή.
Σας παρακαλώ πριν ξεκινήσει αυτή η παγκόσμια καταστροφή, καθίστε και σκεφτείτε: Αξίζει όλο αυτό; Αξίζει όλη αυτή η καταστροφή; Αν λοιπόν δε σταματήσετε τον τεράστιο ανεφοδιασμό των κρατών με όπλα, τουλάχιστον μην προκαλέσετε την καταστροφή του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε με μια πυρηνική έκρηξη. Συλλογιστείτε ότι η γη μας είναι το μοναδικό μας σπίτι, που μας προσφέρει ότι χρειαζόμαστε. Δεν πρέπει να το καταστρέψουμε, γιατί θα καταστρέψουμε και τους ίδιους τους εαυτούς μας.
Με τεράστια απογοήτευση
Μαριθένια Αλεβιζοπούλου
μια μαθήτρια από την Ελλάδα
«Ο συνεχής εξοπλισμός των κρατών με νέα πιο εξελιγμένα και πιο αποτελεσματικά όπλα απειλεί την ανθρωπότητα με έναν παγκόσμιο πόλεμο και μια πυρηνική καταστροφή»
Αξιότιμοι ισχυροί ολόκληρου του κόσμου,
Είμαι μια δεκαπεντάχρονη μαθήτρια του 49ου γυμνασίου Αθηνών. Στα πλαίσια του μαθήματος της γλώσσας ασχοληθήκαμε με το θέμα «Ειρήνη –πόλεμος».
Με αφορμή αυτή τη διδακτική ενότητα και ένα άρθρο για το συνεχόμενο ανεφοδιασμό των κρατών με εξελιγμένα και πολύ επικίνδυνα όπλα, σας γράφω αυτή την επιστολή – διαμαρτυρία.Αρχικά, θα μπορούσατε με όλη αυτή τη δύναμη που διαθέτετε να ασχοληθείτε με την επίλυση σοβαρών, σύγχρονων προβλημάτων και κυρίως των προβλημάτων που μαστίζουν τις χώρες του υποανάπτυκτου κόσμου, όπως είναι η πείνα, ο αναλφαβητισμός κ.α. Χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν από την πείνα και τις ασθένειες κάθε χρόνο. Επίσης, πολλά παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο λόγω τεράστιων οικονομικών και οικογενειακών προβλημάτων το σχολείο με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο αναλφαβητισμός στις μικρές ηλικίες.
Ακόμα, πιστεύω ότι ο διαρκής εξοπλισμός των κρατών με τελευταίας τεχνολογίας όπλα είναι ανώφελος. Ναι μεν χρειαζόμαστε όπλα για την υπεράσπιση της πατρίδας μας σε περίπτωση ξένης εισβολής, όμως εδώ μιλάμε για συνεχή εξοπλισμό. Κάθε χρόνο για να προμηθεύεται κάθε χώρα καινούργια όπλα ξοδεύονται εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, ενώ αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη και την προώθηση της ειρήνης και του πολιτισμού, με διάφορα ειρηνικά έργα π.χ. σχολεία μουσεία, θέατρα, κινηματογράφους αλλά και για την ανακαίνιση παλαιών κτιρίων. Γιατί λοιπόν να ξοδεύονται τόσα χρήματα για την προώθηση του πολέμου και όχι της ειρήνης ;Επίσης ο εξοπλισμός αυτός, όπως σωστά υποστηρίζεται, μπορεί να οδηγήσει σε ένα καταστροφικό παγκόσμιο πόλεμο ή ακόμα χειρότερα σε μια πυρηνική έκρηξη που θα αφανίσει ολόκληρο τον κόσμο!
Πιστεύω ότι αυτή η στάση μας, το «κόλλημά» μας με τον πόλεμο τα όπλα και την κυριαρχία, είναι μια πολύ ζωώδης συμπεριφορά. Έτσι συμπεριφέρονταν οι άνθρωποι πριν από πάρα πολλά εκατομμύρια χρόνια, τότε που δεν είχαν αναπτύξει τη σκέψη και το λόγο. Εμείς, που θεωρούμαστε «πολιτισμένοι» άνθρωποι, φερόμαστε χειρότερα και από τους αυτούς τους αρχαίους «απολίτιστους» ανθρώπους, που τουλάχιστον έδειχναν λίγο σεβασμό ο ένας στον άλλο. Σήμερα τα πάντα έχουν ισοπεδωθεί. Η δίψα ορισμένων για εξουσία και δύναμη, που σχετίζεται άμεσα με την απόκτηση των όπλων, επιφέρει τεράστιες απώλειες σε ανθρώπινες ψυχές και οδηγεί σε τραγικές συνέπειες για το φυσικό περιβάλλον. Και να το ζωντανό παράδειγμα: η παντοδύναμη Αμερική η οποία πριν από λίγα χρόνια προκάλεσε τεράστια καταστροφή στην Παλαιστίνη. Γιατί ο κ. Μπους σκέφτεται μόνο τον πόλεμο και όχι την ειρήνη; Με όλη αυτή τη δύναμη θα μπορούσε να κάνει πάρα πολλά πράγματα, όπως να ασχοληθεί με την επίλυση περιβαλλοντικών προβλημάτων, αντί να αγοράζει ολοένα και περισσότερα όπλα για να προκαλεί την καταστροφή.
Σας παρακαλώ πριν ξεκινήσει αυτή η παγκόσμια καταστροφή, καθίστε και σκεφτείτε: Αξίζει όλο αυτό; Αξίζει όλη αυτή η καταστροφή; Αν λοιπόν δε σταματήσετε τον τεράστιο ανεφοδιασμό των κρατών με όπλα, τουλάχιστον μην προκαλέσετε την καταστροφή του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε με μια πυρηνική έκρηξη. Συλλογιστείτε ότι η γη μας είναι το μοναδικό μας σπίτι, που μας προσφέρει ότι χρειαζόμαστε. Δεν πρέπει να το καταστρέψουμε, γιατί θα καταστρέψουμε και τους ίδιους τους εαυτούς μας.
Με τεράστια απογοήτευση
Μαριθένια Αλεβιζοπούλου
μια μαθήτρια από την Ελλάδα
http://49gym-athin.att.sch.gr
Δίπλα στον Τζαμάλ, μια γυναίκα με κομμένο χέρι, τον ακούει, ξέροντας πολύ καλά τι εννοεί. Ένα παιδί λίγο μεγαλύτερο από τον Τζαμάλ, της έκοψε το χέρι με την ματσέτα, το αφρικανικό δρεπάνι, στον εμφύλιο.
Ο πόλεμος στη Σιέρα Λεόνε έχει παρουσιαστεί ως ένας πόλεμος για τα διαμάντια. Τα διαμάντια έπαιξαν το ρόλο τους. Στην πλούσια χώρα των φτωχών κατοίκων, τα διαμάντια ήταν ένας τρόπος για να αγοράζουν όπλα οι αντίπαλες συμμορίες. Ο πόλεμος, η βία που ξεδίπλωσε, οι κομμένοι σε κομμάτια άνθρωποι, ήταν αποτέλεσμα των επεμβάσεων του πολιτισμένου κόσμου στην περιοχή. Της ληστρικής πολιτικής του, απέναντι στην Αφρική.
Τα διαμάντια, αυτή η μοναδική λάμψη της Αφρικής, ήταν και παραμένουν ματωμένα. Χιλιάδες άνθρωποι, αργοπεθαίνουν αναζητώντας στα ορυχεία, ένα διαμάντι που θα τους δώσει 50 δολάρια. Το ίδιο διαμάντι θα πουληθεί 10.000 ευρώ στις αγορές της Ευρώπης και της Αμερικής.
Χιλιάδες άνθρωποι εκτοπίζονται στη Σιέρα Λεόνε, απροκάλυπτα, μένουν άστεγοι για να παραδοθεί η γη τους στις εταιρείες διαμαντιών.
Ένα συγκλονιστικό οδοιπορικό στην πιο αιματοβαμμένη χώρα στον κόσμο, την Τρίτη 8 Απριλίου στις 24:00 στην εκπομπή «Το κουτί της Πανδώρας», με τον Κώστα Βαξεβάνη.
Τα Ηνωμένα Έθνη όρισαν την 21η Σεπτεμβρίου ως ημέρα παγκόσμιας κατάπαυσης του πυρός και μη βίας, μια πρόσκληση σε όλα τα έθνη και τους ανθρώπους να την τιμήσουν με κατάπαυση των εχθροπραξιών.
Από το 1990 μέχρι και το 2003 ο κόσμος γνώρισε 59 μεγάλες συρράξεις. Τα θύματά τους είναι σε συντριπτικό ποσοστό άμαχοι, γυναίκες και παιδιά που ζουν τα παιδικά τους χρόνια σε κοινότητες και οικογένειες που έχουν καταστραφεί από τις συνέπειες των συρράξεων αυτών. Από το 1990 μέχρι σήμερα έχουν σκοτωθεί σε συρράξεις 3.600.000 άνθρωποι και το λυπηρό είναι πως σχεδόν τα μισά θύματα (1.600.000) ήσαν παιδιά.
Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά συμμετέχουν σε ένοπλες συρράξεις ως στρατιώτες, εξαναγκάζονται στην προσφυγιά ή τον εκτοπισμό από τις εστίες τους, υποφέρουν κακοποιήσεις, βιασμούς και εκμετάλλευση, μένουν ορφανά ή ανάπηρα από νάρκες και εκρηκτικά.
Αν και στην πραγματικότητα μια ημέρα ειρήνης δεν θα μπορούσε να επουλώσει τα βαθειά τραύματα του πολέμου και των συρράξεων στα κορμιά και την ψυχή εκατομμυρίων παιδιών στον κόσμο, η UNICEF καλωσορίζει την ευκαιρία που προσφέρει η ημέρα αυτή για την επιτάχυνση κάθε δράσης προς την κατεύθυνση ενός πιο ειρηνικού κόσμου.
Η UNICEF δημιούργησε και προωθεί διεθνώς μια αντιπολεμική ατζέντα 10 σημείων την οποία θα πρέπει να σέβεται η διεθνής κοινότητα ώστε να προωθείται η ειρήνη και να προστατεύονται τα παιδιά από τον πόλεμο και τις συνέπειές του:
Πρόληψη: Αντιμετώπιση των λανθανουσών αιτιών βίας – η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να ασχοληθεί συστηματικότερα με το πρόβλημα της μεταφοράς όπλων και να επιβάλει οριστική απαγόρευση στις αποστολές οπλισμού σε ζώνες συγκρούσεων, θα πρέπει να εντοπιστούν οι ρίζες των κοινωνικοοικονομικών αιτιών του πολέμου και να προωθήσουν εκείνη την κοινωνική δομή που προστατεύει τα παιδιά.
Κορίτσια & Γυναίκες: Εκπαίδευση και νομοθεσία ώστε να εξασφαλιστεί η ασφάλειά τους από σεξουαλική κακοποίηση και βιασμό σε περίοδο πολέμου.
Παιδιά Στρατιώτες: Αποκατάσταση και επανένταξη των παιδιών στρατιωτών και προώθηση του Προαιρετικού Πρωτοκόλλου της Σύμβασης Δικαιωμάτων του Παιδιού για την πρόληψη της χρησιμοποίησης παιδιών ως στρατιώτες (απαγορεύει την στράτευση κάτω των 18 ετών, η Ελλάδα το επικύρωσε στις 7 Σεπτεμβρίου του 2000).
Νάρκες: Η UNICEF έχει καταβάλει σημαντικές προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση και υποστηρίζει τη Συνθήκη της Οτάβα για την πλήρη απαγόρευση των ναρκών κατά προσωπικού (Η Ελλάδα την επικύρωσε στις 25 Σεπτεμβρίου του 2003).
Εγκλήματα Πολέμου: Άμεση καταγγελία μόλις αποκαλύπτονται και να υποστηρίζονται ηθικά και οικονομικά τα διεθνή δικαστήρια για τα εγκλήματα πολέμου.
Τα παιδιά ως ζώνες ειρήνης: Εντατικοποίηση των προσπαθειών για καθιέρωση ζωνών που θα επιτρέπουν τη μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας και τον εμβολιασμό των παιδιών σε καιρό πολέμου.
Κυρώσεις: Να λαμβάνεται υπόψη το συμφέρον των παιδιών πριν την επιβολή οποιωνδήποτε οικονομικών κυρώσεων.
Βοήθεια: Η βοήθεια σε περιπτώσεις μακροχρόνιων συγκρούσεων να κατευθύνεται στην επαναδημιουργία ισχυρών κοινωνικών δομών.
Αποκατάσταση: Είναι απαραίτητο να ενισχυθούν τα προγράμματα αποκατάστασης και ψυχολογικής στήριξης των παιδιών στρατιωτών.
Εκπαίδευση για την Ειρήνη: Προώθηση της Εκπαίδευσης για την Ειρήνη ώστε να αποτραπούν οι επαναλαμβανόμενοι κύκλοι βίας και συγκρούσεων μέσω της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών.
Αγαπητό μου χαμομηλάκι,
…»Τη μέρα που με απήγαγαν οι αντάρτες, σκότωσαν τη μητέρα μου, τον πατέρα μου και τα δύο μου αδέλφια. Τους έκλεισαν μέσα στην καλύβα μας και της έβαλαν φωτιά. Περίμεναν μέχρι να γίνουν όλα στάχτη. Ήταν πολύ οδυνηρό για μένα να βλέπω. Μου είπαν ότι αν δεν πάω μαζί τους θα με κάψουν και μένα.» Ούμα, 12 χρονών, Ουγκάντα.
…»Τυλιγμένα στις κουβέρτες τους, 5ο.οοο παιδιά από 2 έως 12 χρονών, περπατούν κάθε βράδυ μέχρι και 10χμ για να περάσουν τη νύχτα σε ένα καταφύγιο, από φόβο μην πέσουν θύματα απαγωγής από ομάδες ανταρτών»…
…¨Από το 1986 ο πόλεμος ανάμεσα στους σντάρτες του Αντιστασιακού Στρατού του Κυρίου (LRA) και την κυβέρνηση της Ουγκάντα, έχει αφήσει 150.000 νεκρούς και έχει αναγκάσει σχεδόν δύο εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.» …»Εκτιμάται ότι αυτά τα χρόνια ο LRA έχει απαγάγει 20.000 παιδιά τα οποία έχουν ριχτεί με τη βία στις μάχες.» …»Στη μάχη δεν κάνουν πίσω, πολεμούν μέχρι θανάτου.»
Από φυλλάδιο έκκλησης βοήθειας των γιατρών χωρίς σύνορα.
CrazyTourist2