Ολυμπιακή εκεχειρία

Η ιδέα της Ολυμπιακής Εκεχειρίας είναι συνυφασμένη με τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην αρχαία εποχή. Από την έβδομη μέρα πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων μέχρι την έβδομη μέρα μετά το πέρας τους.

Τα πρόσφατα γεγονότα

Η Νότια Οσετία είναι μια αυτοανακηρυγμένη δημοκρατία μέσα στα διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορα της Γεωργίας. Αν και αυτή η πρώην σοβιετική αυτόνομη περιφέρεια διακήρυξε την ανεξαρτησία της κι έχει έναν ντε φάκτο έλεγχο σε ένα σημαντικό μέρος της περιφέρειας, ο διαχωρισμός της από τη Γεωργία δεν αναγνωρίστηκε από καμία άλλη χώρα και θεωρείται μέρος της χώρας της Γεωργίας. Η Γεωργία δεν αναγνωρίζει τη Νότια Οσετία ως διαφορετική κρατική οντότητα ή αυτόνομη περιοχή,

Στις 4 Ιουλίου του 2008 η Νότια Οσετία κήρυξε γενική επιστράτευση των ενόπλων δυνάμεων έπειτα από τις εκτεταμένες επιθέσεις από τρεις κατευθύνσεις των γεωργιανών στρατευμάτων. Κατά τη διάρκεια των επιθέσεων, δύο άνθρωποι σκοτώθηκαν και 11 τραυματίστηκαν, ενώ η ρωσική αεροπορία πραγματοποίησε προειδοποιητικές πτήσεις πάνω από τη Ν. Οσετία. Οι δυο πλευρές συμφώνησαν κατάπαυση του πυρός στις 7 Αυγούστου.

Στις 8 Αυγούστου, λίγο πριν ξεκινήσει η τελετή έναρξης των ολυμπιακών αγώνων στο Πεκίνο ξέσπασαν συγκρούσεις στο έδαφος της Οσετίας, μετά από επίθεση της Γεωργίας με την αιτιολόγηση της αποκατάστασης της συνταγματικής τάξης. Καθώς οι γεωργιανές δυνάμεις κλιμάκωναν την επίθεση, ρωσικά στρατεύματα εισέβαλαν στο έδαφος της Οσετίας, υποστηριζόμενα από άρματα μάχης, ενώ ρωσικά αεροπλάνα βομβάρδισαν στρατιωτική βάση κοντά στην πρωτεύουσα της Γεωργίας Τιφλίδα. Από το απόγευμα της 8ης μαινόταν μάχη για τον έλεγχο της πρωτεύουσας της Ν. Οσετίας Τσχινβάλι, που υπέστη σφοδρούς βομβαρδισμούς. Οι δυο πλευρές έκαναν λόγο για αρκετά θύματα, Γεωργιανούς, Οσετούς και Ρώσους (μέλη της ειρηνευτικής δύναμης στην περιοχή), ενώ έχει ξεκίνησε φυγή προσφύγων από την Οσετία τόσο προς τη Ρωσία όσο και προς τη Γεωργία.

Τα αίτια.

Δύο περιοχές (Αμπχαζία, Νότια Οσετία) της Γεωργίας που θέλουν να καταστούν αυτόνομες, ενισχύονται από την Ρωσία, η οποία θέλει να ξανακερδίσει τον χαμένο έλεγχο της περιοχής της πρώην επιρροής της. Η Γεωργία φλερτάρει με τις ΗΠΑ και επειθυμεέι να μπει στο ΝΑΤΟ. Η Ρωσία δηλώνει ότι δεν θα ανεχθεί στρατιωτικές «αντίπαλες» βάσεις στην πλάτη της και η αμερικανικών και βρετανικών συμφερόντων εταιρία καυσίμων «BP» διαχειρίζεται τον αγωγό πετρελαίου Μπακού (Αζερμπαϊτζάν) – Τσεϊχάν (Τουρκία), οποίος περνά από το έδαφος της Γεωργίας. Επίσης, η Ρωσία βλέπει να περικυκλώνεται από χώρες (πρώην Ανατολικές), που είτε ήδη έχουν ενταχθεί στο ΝΑΤΟ ή παραχώρησαν βάσεις στο ΝΑΤΟ (Βουλγαρία, Εσθονία, Λιθουανία, Λετονία, Πολωνία, Ρουμανία) ή θα ήθελαν να ενταχθούν (Ουκρανία, Γεωργία) και ο στρατός των ΗΠΑ ήδη εκπαιδεύει (και κάποιες πηγές λένε ότι επιπλέον εξοπλίζει) το γεωργιανό στρατό, με το πρόσχημα της «άμυνας κατά των Τσετσένων τρομοκρατών», αλλά και της προστασίας του αγωγού πετρελαίου.

Η ντροπή.

Αυτά είναι αρκετά για να αρχίσουν τα παιγνίδια στην πλάτη των αθώων και αμάχων πληθυσμών της περιοχής. Μέχρι στιγμής 2.000 νεκροί και οι εχθροπραξίες κλιμακώνονται. Παιδάκια χάνονται πριν προλάβουν να δουν το φως της ζωής.

Η αναισχυντία τους όμως είναι τέτοια που δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα, μαζί με την έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων κήρυξαν και την έναρξη του πολέμου. Είναι αδιάντροποι. Ο Μπους απηύθυνε έκκληση να σταματήσουν οι εχθροπραξίες. Ο Πούτιν είπε ότι δεν μπορεί να σταματήσει την είσοδο Ρώσων στην Γεωργία επειδή των πλήθος των εθελοντών είναι τεράστιο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ευχήθηκε να τελειώσει η σύρραξη το συντομότερο. Το Συμβούλιο Ασφαλείας μουγγό. Ο ΟΗΕ έκανε έκκληση κατάπαυσης του πυρός. Λόγια !! Λόγια !! Ντροπή!! Κρίμα στους αθώους της Γης, στους φτωχούς, στους αδικημένους.

Ολυμπιακή εκεχειρία: Πέθανε εκεί στο Πεκίνο, το Ολυμπιακό Ιδεώδες είχε πεθάνει προ πολλού στην Ατλάντα.

Η πρόσκληση.

Όλοι οι λαοί πρέπει να αντιδράσουν, να βγουν στον δρόμο, να αποσυρθούν οι αποστολές από τους Ολυμπιακούς αγώνες της ντροπής.

Και η Αθήνα, ας δείξει τον δρόμο. Η μητέρα του Ολυμπιακού ιδεώδους, ας κάνει πρώτη την κίνηση.

http://www.hamomilaki.gr

Ανοιχτή επιστολή στους ισχυρούς του κόσμου

«Ο συνεχής εξοπλισμός των κρατών με νέα πιο εξελιγμένα και πιο αποτελεσματικά όπλα απειλεί την ανθρωπότητα με έναν παγκόσμιο πόλεμο και μια πυρηνική καταστροφή»

Αξιότιμοι ισχυροί ολόκληρου του κόσμου,
Είμαι μια δεκαπεντάχρονη μαθήτρια του 49ου γυμνασίου Αθηνών. Στα πλαίσια του μαθήματος της γλώσσας ασχοληθήκαμε με το θέμα «Ειρήνη –πόλεμος».

Με αφορμή αυτή τη διδακτική ενότητα και ένα άρθρο για το συνεχόμενο ανεφοδιασμό των κρατών με εξελιγμένα και πολύ επικίνδυνα όπλα, σας γράφω αυτή την επιστολή – διαμαρτυρία.

Αρχικά, θα μπορούσατε με όλη αυτή τη δύναμη που διαθέτετε να ασχοληθείτε με την επίλυση σοβαρών, σύγχρονων προβλημάτων και κυρίως των προβλημάτων που μαστίζουν τις χώρες του υποανάπτυκτου κόσμου, όπως είναι η πείνα, ο αναλφαβητισμός κ.α. Χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν από την πείνα και τις ασθένειες κάθε χρόνο. Επίσης, πολλά παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο λόγω τεράστιων οικονομικών και οικογενειακών προβλημάτων το σχολείο με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο αναλφαβητισμός στις μικρές ηλικίες.

Ακόμα, πιστεύω ότι ο διαρκής εξοπλισμός των κρατών με τελευταίας τεχνολογίας όπλα είναι ανώφελος. Ναι μεν χρειαζόμαστε όπλα για την υπεράσπιση της πατρίδας μας σε περίπτωση ξένης εισβολής, όμως εδώ μιλάμε για συνεχή εξοπλισμό. Κάθε χρόνο για να προμηθεύεται κάθε χώρα καινούργια όπλα ξοδεύονται εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, ενώ αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη και την προώθηση της ειρήνης και του πολιτισμού, με διάφορα ειρηνικά έργα π.χ. σχολεία μουσεία, θέατρα, κινηματογράφους αλλά και για την ανακαίνιση παλαιών κτιρίων. Γιατί λοιπόν να ξοδεύονται τόσα χρήματα για την προώθηση του πολέμου και όχι της ειρήνης ;

Επίσης ο εξοπλισμός αυτός, όπως σωστά υποστηρίζεται, μπορεί να οδηγήσει σε ένα καταστροφικό παγκόσμιο πόλεμο ή ακόμα χειρότερα σε μια πυρηνική έκρηξη που θα αφανίσει ολόκληρο τον κόσμο!

Πιστεύω ότι αυτή η στάση μας, το «κόλλημά» μας με τον πόλεμο τα όπλα και την κυριαρχία, είναι μια πολύ ζωώδης συμπεριφορά. Έτσι συμπεριφέρονταν οι άνθρωποι πριν από πάρα πολλά εκατομμύρια χρόνια, τότε που δεν είχαν αναπτύξει τη σκέψη και το λόγο. Εμείς, που θεωρούμαστε «πολιτισμένοι» άνθρωποι, φερόμαστε χειρότερα και από τους αυτούς τους αρχαίους «απολίτιστους» ανθρώπους, που τουλάχιστον έδειχναν λίγο σεβασμό ο ένας στον άλλο. Σήμερα τα πάντα έχουν ισοπεδωθεί. Η δίψα ορισμένων για εξουσία και δύναμη, που σχετίζεται άμεσα με την απόκτηση των όπλων, επιφέρει τεράστιες απώλειες σε ανθρώπινες ψυχές και οδηγεί σε τραγικές συνέπειες για το φυσικό περιβάλλον. Και να το ζωντανό παράδειγμα: η παντοδύναμη Αμερική η οποία πριν από λίγα χρόνια προκάλεσε τεράστια καταστροφή στην Παλαιστίνη. Γιατί ο κ. Μπους σκέφτεται μόνο τον πόλεμο και όχι την ειρήνη; Με όλη αυτή τη δύναμη θα μπορούσε να κάνει πάρα πολλά πράγματα, όπως να ασχοληθεί με την επίλυση περιβαλλοντικών προβλημάτων, αντί να αγοράζει ολοένα και περισσότερα όπλα για να προκαλεί την καταστροφή.

Σας παρακαλώ πριν ξεκινήσει αυτή η παγκόσμια καταστροφή, καθίστε και σκεφτείτε: Αξίζει όλο αυτό; Αξίζει όλη αυτή η καταστροφή; Αν λοιπόν δε σταματήσετε τον τεράστιο ανεφοδιασμό των κρατών με όπλα, τουλάχιστον μην προκαλέσετε την καταστροφή του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε με μια πυρηνική έκρηξη. Συλλογιστείτε ότι η γη μας είναι το μοναδικό μας σπίτι, που μας προσφέρει ότι χρειαζόμαστε. Δεν πρέπει να το καταστρέψουμε, γιατί θα καταστρέψουμε και τους ίδιους τους εαυτούς μας.

Με τεράστια απογοήτευση
Μαριθένια Αλεβιζοπούλου
μια μαθήτρια από την Ελλάδα

http://49gym-athin.att.sch.gr

Ανοιχτή επιστολή στους ισχυρούς του κόσμου

«Ο συνεχής εξοπλισμός των κρατών με νέα πιο εξελιγμένα και πιο αποτελεσματικά όπλα απειλεί την ανθρωπότητα με έναν παγκόσμιο πόλεμο και μια πυρηνική καταστροφή»
Αξιότιμοι ισχυροί ολόκληρου του κόσμου,
Είμαι μια δεκαπεντάχρονη μαθήτρια του 49ου γυμνασίου Αθηνών. Στα πλαίσια του μαθήματος της γλώσσας ασχοληθήκαμε με το θέμα «Ειρήνη –πόλεμος».
Με αφορμή αυτή τη διδακτική ενότητα και ένα άρθρο για το συνεχόμενο ανεφοδιασμό των κρατών με εξελιγμένα και πολύ επικίνδυνα όπλα, σας γράφω αυτή την επιστολή – διαμαρτυρία.
Αρχικά, θα μπορούσατε με όλη αυτή τη δύναμη που διαθέτετε να ασχοληθείτε με την επίλυση σοβαρών, σύγχρονων προβλημάτων και κυρίως των προβλημάτων που μαστίζουν τις χώρες του υποανάπτυκτου κόσμου, όπως είναι η πείνα, ο αναλφαβητισμός κ.α. Χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν από την πείνα και τις ασθένειες κάθε χρόνο. Επίσης, πολλά παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο λόγω τεράστιων οικονομικών και οικογενειακών προβλημάτων το σχολείο με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο αναλφαβητισμός στις μικρές ηλικίες.
Ακόμα, πιστεύω ότι ο διαρκής εξοπλισμός των κρατών με τελευταίας τεχνολογίας όπλα είναι ανώφελος. Ναι μεν χρειαζόμαστε όπλα για την υπεράσπιση της πατρίδας μας σε περίπτωση ξένης εισβολής, όμως εδώ μιλάμε για συνεχή εξοπλισμό. Κάθε χρόνο για να προμηθεύεται κάθε χώρα καινούργια όπλα ξοδεύονται εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, ενώ αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη και την προώθηση της ειρήνης και του πολιτισμού, με διάφορα ειρηνικά έργα π.χ. σχολεία μουσεία, θέατρα, κινηματογράφους αλλά και για την ανακαίνιση παλαιών κτιρίων. Γιατί λοιπόν να ξοδεύονται τόσα χρήματα για την προώθηση του πολέμου και όχι της ειρήνης ;
Επίσης ο εξοπλισμός αυτός, όπως σωστά υποστηρίζεται, μπορεί να οδηγήσει σε ένα καταστροφικό παγκόσμιο πόλεμο ή ακόμα χειρότερα σε μια πυρηνική έκρηξη που θα αφανίσει ολόκληρο τον κόσμο!
Πιστεύω ότι αυτή η στάση μας, το «κόλλημά» μας με τον πόλεμο τα όπλα και την κυριαρχία, είναι μια πολύ ζωώδης συμπεριφορά. Έτσι συμπεριφέρονταν οι άνθρωποι πριν από πάρα πολλά εκατομμύρια χρόνια, τότε που δεν είχαν αναπτύξει τη σκέψη και το λόγο. Εμείς, που θεωρούμαστε «πολιτισμένοι» άνθρωποι, φερόμαστε χειρότερα και από τους αυτούς τους αρχαίους «απολίτιστους» ανθρώπους, που τουλάχιστον έδειχναν λίγο σεβασμό ο ένας στον άλλο. Σήμερα τα πάντα έχουν ισοπεδωθεί. Η δίψα ορισμένων για εξουσία και δύναμη, που σχετίζεται άμεσα με την απόκτηση των όπλων, επιφέρει τεράστιες απώλειες σε ανθρώπινες ψυχές και οδηγεί σε τραγικές συνέπειες για το φυσικό περιβάλλον. Και να το ζωντανό παράδειγμα: η παντοδύναμη Αμερική η οποία πριν από λίγα χρόνια προκάλεσε τεράστια καταστροφή στην Παλαιστίνη. Γιατί ο κ. Μπους σκέφτεται μόνο τον πόλεμο και όχι την ειρήνη; Με όλη αυτή τη δύναμη θα μπορούσε να κάνει πάρα πολλά πράγματα, όπως να ασχοληθεί με την επίλυση περιβαλλοντικών προβλημάτων, αντί να αγοράζει ολοένα και περισσότερα όπλα για να προκαλεί την καταστροφή.
Σας παρακαλώ πριν ξεκινήσει αυτή η παγκόσμια καταστροφή, καθίστε και σκεφτείτε: Αξίζει όλο αυτό; Αξίζει όλη αυτή η καταστροφή; Αν λοιπόν δε σταματήσετε τον τεράστιο ανεφοδιασμό των κρατών με όπλα, τουλάχιστον μην προκαλέσετε την καταστροφή του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε με μια πυρηνική έκρηξη. Συλλογιστείτε ότι η γη μας είναι το μοναδικό μας σπίτι, που μας προσφέρει ότι χρειαζόμαστε. Δεν πρέπει να το καταστρέψουμε, γιατί θα καταστρέψουμε και τους ίδιους τους εαυτούς μας.
Με τεράστια απογοήτευση
Μαριθένια Αλεβιζοπούλου
μια μαθήτρια από την Ελλάδα

http://49gym-athin.att.sch.gr

http://www.hamomilaki.gr

Σιέρα Λεόνε: Τα διαμάντια, ο εμφύλιος, τα παιδιά πολεμιστές

«Το κουτί της Πανδώρας»

Τρίτη 8 Απριλίου 2008, στις 24:00

Αποστολή στη Σιέρα Λεόνε, την πιο σκληρή περιοχή του πλανήτη.
Τα ματωμένα διαμάντια, η πραγματική ιστορία.
Τα διαμάντια, ο εμφύλιος, τα παιδιά πολεμιστές.

Ο Τζαμάλ είναι 15 χρόνων. Το όνομά του δεν το ξέρει κανένας στο Κόνο. Όλοι τον αποκαλούν «Δολοφόνο αντρών». Στα εννιά του χρόνια κατετάγη στην SBU (Small Boy United). Τη μεραρχία των μικρών αγοριών. Τον στρατολόγησε η μία από τις δύο αντίπαλες πλευρές στη Σιέρα Λεόνε.
Όταν ο Τζαμάλ μιλάει, τρομάζεις. Μιλά τόσο φυσικά γι’ αυτούς που σκότωσε και αυτούς που παραλίγο να τον σκοτώσουν. Ο Τζαμάλ δεν πρόλαβε να υπάρξει παιδί. Έγινε δολοφόνος. Αυτό ήταν το παιχνίδι του. Πατούσε τη σκανδάλη όπως οι συνομήλικοί του το κουμπί στο videogame. Μόνο που οι νεκροί ήταν πραγματικοί.

Δίπλα στον Τζαμάλ, μια γυναίκα με κομμένο χέρι, τον ακούει, ξέροντας πολύ καλά τι εννοεί. Ένα παιδί λίγο μεγαλύτερο από τον Τζαμάλ, της έκοψε το χέρι με την ματσέτα, το αφρικανικό δρεπάνι, στον εμφύλιο.
Ο πόλεμος στη Σιέρα Λεόνε έχει παρουσιαστεί ως ένας πόλεμος για τα διαμάντια. Τα διαμάντια έπαιξαν το ρόλο τους. Στην πλούσια χώρα των φτωχών κατοίκων, τα διαμάντια ήταν ένας τρόπος για να αγοράζουν όπλα οι αντίπαλες συμμορίες. Ο πόλεμος, η βία που ξεδίπλωσε, οι κομμένοι σε κομμάτια άνθρωποι, ήταν αποτέλεσμα των επεμβάσεων του πολιτισμένου κόσμου στην περιοχή. Της ληστρικής πολιτικής του, απέναντι στην Αφρική.
Τα διαμάντια, αυτή η μοναδική λάμψη της Αφρικής, ήταν και παραμένουν ματωμένα. Χιλιάδες άνθρωποι, αργοπεθαίνουν αναζητώντας στα ορυχεία, ένα διαμάντι που θα τους δώσει 50 δολάρια. Το ίδιο διαμάντι θα πουληθεί 10.000 ευρώ στις αγορές της Ευρώπης και της Αμερικής.
Χιλιάδες άνθρωποι εκτοπίζονται στη Σιέρα Λεόνε, απροκάλυπτα, μένουν άστεγοι για να παραδοθεί η γη τους στις εταιρείες διαμαντιών.
Ένα συγκλονιστικό οδοιπορικό στην πιο αιματοβαμμένη χώρα στον κόσμο, την Τρίτη 8 Απριλίου στις 24:00 στην εκπομπή «Το κουτί της Πανδώρας», με τον Κώστα Βαξεβάνη.

http://www.hamomilaki.gr

ΤΕΤΑΡΤΗ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΙΡΗΝΗΣ – Όλοι οι πόλεμοι είναι ενάντια στα παιδιά.

Αγαπητό μου χαμομηλάκι,

«Δεν υπάρχει δρόμος για την ειρήνη. Η ειρήνη είναι ο δρόμος.» A.J. Muste»

Τα Ηνωμένα Έθνη όρισαν την 21η Σεπτεμβρίου ως ημέρα παγκόσμιας κατάπαυσης του πυρός και μη βίας, μια πρόσκληση σε όλα τα έθνη και τους ανθρώπους να την τιμήσουν με κατάπαυση των εχθροπραξιών.

Από το 1990 μέχρι και το 2003 ο κόσμος γνώρισε 59 μεγάλες συρράξεις. Τα θύματά τους είναι σε συντριπτικό ποσοστό άμαχοι, γυναίκες και παιδιά που ζουν τα παιδικά τους χρόνια σε κοινότητες και οικογένειες που έχουν καταστραφεί από τις συνέπειες των συρράξεων αυτών. Από το 1990 μέχρι σήμερα έχουν σκοτωθεί σε συρράξεις 3.600.000 άνθρωποι και το λυπηρό είναι πως σχεδόν τα μισά θύματα (1.600.000) ήσαν παιδιά.

Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά συμμετέχουν σε ένοπλες συρράξεις ως στρατιώτες, εξαναγκάζονται στην προσφυγιά ή τον εκτοπισμό από τις εστίες τους, υποφέρουν κακοποιήσεις, βιασμούς και εκμετάλλευση, μένουν ορφανά ή ανάπηρα από νάρκες και εκρηκτικά.
Αν και στην πραγματικότητα μια ημέρα ειρήνης δεν θα μπορούσε να επουλώσει τα βαθειά τραύματα του πολέμου και των συρράξεων στα κορμιά και την ψυχή εκατομμυρίων παιδιών στον κόσμο, η UNICEF καλωσορίζει την ευκαιρία που προσφέρει η ημέρα αυτή για την επιτάχυνση κάθε δράσης προς την κατεύθυνση ενός πιο ειρηνικού κόσμου.

Η UNICEF δημιούργησε και προωθεί διεθνώς μια αντιπολεμική ατζέντα 10 σημείων την οποία θα πρέπει να σέβεται η διεθνής κοινότητα ώστε να προωθείται η ειρήνη και να προστατεύονται τα παιδιά από τον πόλεμο και τις συνέπειές του:

Πρόληψη: Αντιμετώπιση των λανθανουσών αιτιών βίας – η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να ασχοληθεί συστηματικότερα με το πρόβλημα της μεταφοράς όπλων και να επιβάλει οριστική απαγόρευση στις αποστολές οπλισμού σε ζώνες συγκρούσεων, θα πρέπει να εντοπιστούν οι ρίζες των κοινωνικοοικονομικών αιτιών του πολέμου και να προωθήσουν εκείνη την κοινωνική δομή που προστατεύει τα παιδιά.
Κορίτσια & Γυναίκες: Εκπαίδευση και νομοθεσία ώστε να εξασφαλιστεί η ασφάλειά τους από σεξουαλική κακοποίηση και βιασμό σε περίοδο πολέμου.
Παιδιά Στρατιώτες: Αποκατάσταση και επανένταξη των παιδιών στρατιωτών και προώθηση του Προαιρετικού Πρωτοκόλλου της Σύμβασης Δικαιωμάτων του Παιδιού για την πρόληψη της χρησιμοποίησης παιδιών ως στρατιώτες (απαγορεύει την στράτευση κάτω των 18 ετών, η Ελλάδα το επικύρωσε στις 7 Σεπτεμβρίου του 2000).
Νάρκες: Η UNICEF έχει καταβάλει σημαντικές προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση και υποστηρίζει τη Συνθήκη της Οτάβα για την πλήρη απαγόρευση των ναρκών κατά προσωπικού (Η Ελλάδα την επικύρωσε στις 25 Σεπτεμβρίου του 2003).
Εγκλήματα Πολέμου: Άμεση καταγγελία μόλις αποκαλύπτονται και να υποστηρίζονται ηθικά και οικονομικά τα διεθνή δικαστήρια για τα εγκλήματα πολέμου.
Τα παιδιά ως ζώνες ειρήνης: Εντατικοποίηση των προσπαθειών για καθιέρωση ζωνών που θα επιτρέπουν τη μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας και τον εμβολιασμό των παιδιών σε καιρό πολέμου.
Κυρώσεις: Να λαμβάνεται υπόψη το συμφέρον των παιδιών πριν την επιβολή οποιωνδήποτε οικονομικών κυρώσεων.
Βοήθεια: Η βοήθεια σε περιπτώσεις μακροχρόνιων συγκρούσεων να κατευθύνεται στην επαναδημιουργία ισχυρών κοινωνικών δομών.
Αποκατάσταση: Είναι απαραίτητο να ενισχυθούν τα προγράμματα αποκατάστασης και ψυχολογικής στήριξης των παιδιών στρατιωτών.
Εκπαίδευση για την Ειρήνη: Προώθηση της Εκπαίδευσης για την Ειρήνη ώστε να αποτραπούν οι επαναλαμβανόμενοι κύκλοι βίας και συγκρούσεων μέσω της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών.

http://www.hamomilaki.gr

Οι ταξιδιώτες του φόβου…

Αγαπητό μου χαμομηλάκι,

…»Τη μέρα που με απήγαγαν οι αντάρτες, σκότωσαν τη μητέρα μου, τον πατέρα μου και τα δύο μου αδέλφια. Τους έκλεισαν μέσα στην καλύβα μας και της έβαλαν φωτιά. Περίμεναν μέχρι να γίνουν όλα στάχτη. Ήταν πολύ οδυνηρό για μένα να βλέπω. Μου είπαν ότι αν δεν πάω μαζί τους θα με κάψουν και μένα.» Ούμα, 12 χρονών, Ουγκάντα.

…»Τυλιγμένα στις κουβέρτες τους, 5ο.οοο παιδιά από 2 έως 12 χρονών, περπατούν κάθε βράδυ μέχρι και 10χμ για να περάσουν τη νύχτα σε ένα καταφύγιο, από φόβο μην πέσουν θύματα απαγωγής από ομάδες ανταρτών»…

…¨Από το 1986 ο πόλεμος ανάμεσα στους σντάρτες του Αντιστασιακού Στρατού του Κυρίου (LRA) και την κυβέρνηση της Ουγκάντα, έχει αφήσει 150.000 νεκρούς και έχει αναγκάσει σχεδόν δύο εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.» …»Εκτιμάται ότι αυτά τα χρόνια ο LRA έχει απαγάγει 20.000 παιδιά τα οποία έχουν ριχτεί με τη βία στις μάχες.» …»Στη μάχη δεν κάνουν πίσω, πολεμούν μέχρι θανάτου.»

Από φυλλάδιο έκκλησης βοήθειας των γιατρών χωρίς σύνορα.

CrazyTourist2

http://www.hamomilaki.gr

ΜΕΔΟΥΣΕΣ… Έχει πανσέληνο απόψε… είναι ωραία;;;

Πέρασε ένας χρόνος από τον πόλεμο στο Λίβανο. Ένας χρόνος από τότε που έχασαν τη ζωή τους και άλλες αθώες ψυχούλες. Το βράδυ της Αυγουστιάτικης περσινής πανσελήνου, γράφτηκαν οι παρακάτω σκέψεις 09/08/2006

Μέδουσες…
«Μέδουσες κατακλύζουν τις θάλασσες. Η υπερθέρμανση του πλανήτη προκάλεσε τη μαζική τους εισβολή στη Μεσόγειο»
(σημερινό φύλλο (09/08/2006) της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ)

Σιγά την είδηση!!! Που να ψάξεις τώρα να τη βρεις, κάπου στη 57 σελίδα…
κάνει και ζέστη…
Αύγουστος βλέπεις ο μήνας των διακοπών.
Ο μήνας που τα πάντα διακόπτουμε,
ακόμα και τη διαδικασία της υποτυπώδους σκέψης.
Μέδουσες… η φυσαλία και η μοβ, που προκαλούν…
ποιος νοιάζεται τώρα τι προκαλούν;
κάπου εκεί το είδα, στην 57 σελίδα…

Μέδουσες και στο πρωτοσέλιδο.
Άλλου είδους αυτές, του χειρίστου,
λες και τις ξέρασε η υπερθερμαρμένη καρδιά της κόλασης.
«Θα βομβαρδίζουμε ό,τι κινείται» (!!!)
Καλωσύνη τους!!!
Οι 37 ψυχούλες τις προάλλες
δεν κινούνταν στο καταφύγιο της απελπισίας.
Σφιχταγκαλιασμένες από τον «λυσιμελή» τρόμο…
δεν κινούνταν….

Έχει πανσέληνο απόψε.
Πάρτι στις παραλίες, φωτιές…
Και γύρω τους καρδιές, ερωτευμένες και μη…
Πλήθος οι αγωνιούντες να καμακώσουν
καμιά ξέμπαρκη βορειοευρωπαία…
Καυτός ο Αύγουστος
Βουλιάζουν τα νησιά
Ποιος νοιάζεται για Μέδουσες; Ποιος; Ποιος;
Κανένας.

Η αηδιαστική, γλοιώδης ζελατίνα, κάθε χρώματος
σαν να ταιριάζει με το όλο κλίμα…
Δίπλα, παραδίπλα και ολόγυρα
στα trendy μπαράκια,
μπιτάκια συνοδεύουν άλλες έγνοιες…
Άραγε θα σερβιριστεί η chimay σωστά και στο σωστό ποτήρι;;(!!)

Εεεεεε σεις!!! 37 ψυχούλες έφυγαν από το δάγκωμα
της Μητέρας όλων των Μεδουσών…
Πόσα ακόμα;; πόσα;;
Το μάτι της ατομικής μας μέδουσας
κολλημένο στις moet,
στα vino spumante,
στα frozen daiquiris
και στις χαριτωμένες φραουλίτσες τους!!!
Αυτά εκεί θα είναι… και θα είναι.
Δε φεύγουν.
Εσείς σηκωθείτε,
πριν η Μέδουσά σας,
σας παραλύσει εντελώς και σας αφομοιώσει…

Μη θεωρείτε γραφικά τα λόγια αυτά.
Τα γράφει κάποια που την τρελαίνει η τόση ομαδική απάθεια.
Που την κουράζουν τα χιλιάδες πλοκάμια των μεδουσών.
Που είναι έτοιμη να κατεβεί σε μια μοναχική πορεία διαμαρτυρίας.
Κάντε τη σωστή κίνηση μέσα στην Αυγουστιάτικη αποχαύνωση.
Απολυμάνετε το μυαλό από τα τοξικά.

Στρογγυλέψτε τις γωνιές της καρδιάς για να χωρέσει λίγη Αγάπη…

Δεν είναι πυροτεχνήματα προς τέρψιν των λουομένων
οι πύραυλοι και οι οβίδες
Δεν είναι τα εφέ των διακοπών σας
οι εκρήξεις που διαμελίζουν την αθωότητα….
Με την ανοχή μας γίνονται όλα
Με την ανοχή των μουδιασμένων,
άχρηστων μυαλών μας
από το άγγιγμα της ΜΕΔΟΥΣΑΣ.

09/08/2006

http://www.hamomilaki.gr

Παιδιά στρατιώτες, σεξουαλικοί σκλάβοι, καννιβαλισμός – Φρικαλεότητες στο Βορρά της Ουγκάντας

Ο πόλεμος, ο κανιβαλισμός, η σεξουαλική σκλαβιά και οι σφαγές υποτίθεται ότι ανήκαν στο παρελθόν της Ουγκάντα. Αν και η χώρα εμφανιζόταν ως παράδειγμα επιτυχίας στην Αφρική, μαχόμενη το AIDS και επιτυγχάνοντας σχετική ευημερία στην Καμπάλα, τα Ηνωμένα Έθνη αντιθέτως προειδοποίησαν ότι μακριά από την πρωτεύουσα, ένας φρικιαστικός εμφύλιος πόλεμος στοιχίζει τις ζωές δεκάδων χιλιάδων παιδιών. «Η Βόρεια Ουγκάντα συνιστά την πιο αγνοημένη ανθρωπιστική κρίση στον κόσμο», λέει ο Γιαν Έγκελουντ, γενικός αναπληρωτής γραμματέας ανθρωπιστικών υποθέσεων του ΟΗΕ. «Η κατάσταση αποτελεί ύβρη κατά της ανθρωπότητας»
Λίγοι άνθρωποι εκτός Ουγκάντας γνωρίζουν ότι στο Βορρά η κυβέρνηση πολεμά μια φανατική και δολοφονική τρέλα – τον Στρατό Αντίστασης του Κυρίου (LRA) – του οποίου η πολεμική δύναμη αποτελείται στο μεγαλύτερο βαθμό από παιδιά που έχουν απαχθεί. Πάνω από 95% του πληθυσμού σ’ αυτές τις περιοχές έχουν εκδιωχθεί από τα σπίτια τους εξαιτίας του πολέμου. Σχεδόν δύο εκατομμύρια Ουγκαντιανοί, από τα 24,7 εκατομμύρια του πληθυσμού, ζουν σε προσφυγικούς καταυλισμούς με το φόβο της επίθεσης και δολοφονίας στα χωριά τους.
Παιδιά έχουν πει πως αναγκάστηκαν από τους αντάρτες με την απειλή όπλου να απαγάγουν και να δολοφονήσουν άλλα παιδιά και να πιουν το αίμα τους. Ένας πρώην διοικητής των ανταρτών αποκάλυψε ότι είχε αναγκάσει χωρικούς να τεμαχίσουν, να μαγειρέψουν και να φάνε τους γείτονές τους πριν τους σκοτώσει. Ο LRA καθοδηγείται από τον αυτοαποκαλούμενο προφήτη Τζόζεφ Κόνυ, ο οποίος λέει ότι θέλει η Ουγκάντα να ζει σύμφωνα με τις Δέκα Εντολές. Αυτός και οι περισσότεροι από τους μαχητές του είναι από τη φυλή Αχόλι στη Βόρεια Ουγκάντα, όπως και τα περισσότερα θύματά τους. Ο Κόνυ υποστηρίζει ότι κατευθύνεται από πνεύματα που του λένε τι να κάνει και ποιον να σκοτώσει. Τα Ηνωμένα Έθνη εκτιμούν ότι ίσως έχει απαγάγει περισσότερα από 20.000 παιδιά, τα οποία αποτελούν το 90% των μαχητών του LRA.

Περιγραφή της φρίκης

Στους καταυλισμούς, σχεδόν όλοι έχουν να διηγηθούν κάτι. Η Πάμελα Άμπερ 18 χρονών απήχθη από τους αντάρτες το Φεβρουάριο και κρατήθηκε φυλακισμένη πέντε μήνες, πριν τελικά δραπετεύσει. Η δουλειά της ήταν να μαγειρεύει και να μαζεύει καυσόξυλα, ενώ ταυτόχρονα αναγκαζόταν να ικανοποιεί σεξουαλικά το διοικητή. Αυτή ήταν η μοίρα των περισσοτέρων γυναικών που είχαν απαχθεί από τους αντάρτες, αρκετές από αυτές έχουν αποκτήσει και παιδιά από τους δεσμώτες τους. Λίγο μετά την απαγωγή της έπρεπε να συμμετάσχει στο φόνο μιας δεκατετράχρονης, που είχε συλληφθεί στην προσπάθειά της να δραπετεύσει. Άλλοι νέοι αιχμάλωτοι, δέκα από αυτούς, διατάχθηκαν «να δαγκώσουν το κορίτσι μέχρι θανάτου».
«Αρχίσαμε να τη δαγκώνουμε αλλά δεν πέθαινε. Ενώ την δαγκώναμε ικέτευε τους αντάρτες να την συγχωρήσουν και έλεγε ότι δεν θα δραπέτευε ξανά. Αιμορραγούσε παντού αλλά δεν πέθαινε. Μετά μας διέταξαν να την τσιμπάμε κι όμως δεν πέθαινε. Αργότερα μας είπαν να την χτυπήσουμε με ένα κούτσουρο, ο ένας μετά τον άλλο, μέχρι που πέθανε».
Όταν ρωτήθηκε πως ένιωσε όταν το έκανε είπε: «Φοβόμουν, αλλά μας είπαν ότι αν δεν σκοτώναμε θα μας σκότωναν. Οπότε, έπρεπε να παριστάνεις το γενναίο».
Ο Ρίτσαρντ Αμπόγκα, 12 χρονών κουβαλούσε γι’ αυτούς βαριά φορτία κλεμμένων τροφίμων. Όταν ένα εντεκάχρονο αγόρι παραπονέθηκε ότι κουράστηκε, οι αντάρτες του είπαν να αφήσει το φορτίο και διέταξαν τα άλλα παιδιά να μαζευτούν γύρω του. «Άρχισαν να τεμαχίζουν τα πόδια του με μία τσάπα. Κάθε αντάρτης από ένα πόδι, και μετά τα χέρια του. Ύστερα, έκοψαν τα βλέφαρα του με ξυριστικές λεπίδες και τον έδεσαν πισθάγκωνα. Είχε ακόμα τις αισθήσεις του, τον κρέμασαν σε ένα δέντρο, με το κεφάλι προς τα κάτω και μας διέταξαν να τον χτυπάμε με μπουνιές στο κεφάλι μέχρι να πεθάνει».
Ο λοχαγός Βίνσεντ Οκέλο Πακορόμ ήταν 16 όταν αιχμαλωτίστηκε από τον LRA το 1991. Αναδείχθηκε σε έναν από τους σωματοφύλακες του Κόνυ και περιέγραψε τον αρχηγό ως «ένα συνηθισμένο άνθρωπο» που όμως «είχε τη δύναμη»: την ικανότητα να προβλέπει το μέλλον.
Ο αρχηγός της σέχτας φαίνεται φιλικός, είπε, μέχρι τα πνεύματα να αρχίσουν να μιλούν μέσα από αυτόν. Όταν μιλούν, κάποιος από την ακολουθία του καταγράφει αυτά που λέει. «Το πιο απάνθρωπο πνεύμα», είπε ο Πακορόμ, «είναι το «Ποιος Είσαι» – το κογκολέζικο πνεύμα που διατάζει δολοφονίες και σφαγές».

Του Τιμ Τζουντάχ
από Eποχικός 7:48μμ, Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2004
(Τροποποιήθηκε 7:23μμ, Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2004)

http://www.hamomilaki.gr

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Ο πόλεμος είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί στη γη. Στον πόλεμο που τώρα ετοιμάζεται να κάνει η Αμερική με το Ιράκ θα σκοτωθούν πολλοί άνθρωπο και θα μείνουν πολλά παιδιά ορφανά. Θα προκληθούν πολλές αρρώστιες. Θα έπρεπε ο κ. Μπους να δώσει μια ευκαιρία στην ειρήνη.

Αντωνιάδου Άννα (Ε΄ Τάξη)
* * *
Εδώ και λίγο καιρό οι Αμερικάνοι θέλουν να κάνουν πόλεμο στο Ιράκ. Εγώ πιστεύω ότι δεν πρέπει να γίνονται πόλεμοι, γιατί σκοτώνονται πολλοί άνθρωποι, πολλά παιδιά μένουν ορφανά, πολλοί άνθρωποι γίνονται πρόσφυγες, μένουν άστεγοι. Επίσης ο τόπος τους καταστρέφεται και μολύνεται από τη ραδιενέργεια.

Ηλιάδης Κώστας (ΣΤ΄ Τάξη)
* * *

Εγώ είμαι κατά των πολέμων, τους μισώ, γιατί φέρνουν πόνο, ορφάνια, θάνατο. Αν ήταν στο χέρι μου θα έβαζα στη φυλακή όλους όσους τους προκαλούν. Να τώρα κι αυτός ο πόλεμος που ετοιμάζεται να κάνει η Αμερική στο Ιράκ. Είναι άδικος.

Σεμερτζίδου Θοδώρα (ΣΤ΄ Τάξη)
* * *

Οι σκέψεις μου για τον πόλεμο είναι αρνητικές. Γιατί θα πρέπει ν πεθαίνουν τόσοι αθώοι άνθρωποι σε κάθε πόλεμο που γίνεται; Τόσοι νέοι που θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους, αν γίνει πόλεμος – ποιος ξέρει – μπορεί να τη χάσουν. Κάθε άνθρωπος, ακόμη και ο Μπος, θα ‘πρεπε να μην επιτρέπει να γίνει πόλεμος!

Παναούση Αικατερίνη (Ε΄ Τάξη)
* * *

Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να χύνεται τόσο αίμα για τα λεφτά! Ο Μπους νοιάζεται μόνο για τα λεφτά; Και όταν γίνεται πόλεμος ή ανακοινώνει έναν πόλεμο, έχει ένα χαμόγελο ως τ’ αυτιά του! Ο πόλεμος είναι ένας κακός σπόρος που δεν αφήνει να φυτρώσει η ειρήνη!!!

Σελίδου Χαρούλα (Ε΄ Τάξη)
* * *

Άραγε τι να είναι ο πόλεμος; Πόλεμος σημαίνει θάνατος και μπόλικο αίμα. Αυτό σημαίνει πόλεμος. Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Με τον πόλεμο οι άνθρωποι γίνονται πρόσφυγες και αυτό μου προκαλεί πολύ άσχημα συναισθήματα. Πολλά παιδιά μένουν ορφανά. Οι μεγάλοι αυτού του κόσμου, όμως, δεν το καταλαβαίνουν και αυτό είναι πολύ σκληρό.

Βασιλειάδης Άγγελος (ΣΤ΄ Τάξη)
* * *

Ο πόλεμος είναι πάρα πολύ κακό πράγμα. Νεκροί, θύματα, αίματα, και όλα αυτά εξαιτίας του πολέμου. Του πολέμου που γίνεται για λεφτά και για πετρέλαια. Πρέπει να υπάρχει σ’ όλο τον κόσμο ειρήνη, γιατί με τον πόλεμο «κερδίζουμε» μόνο καταστροφές.

Παυλίδου Παναγιώτα (Ε΄ Τάξη)
* * *

Εγώ δε θέλω να γίνεται πόλεμος γιατί με τον πόλεμο που γίνεται, κυρίως, για το συμφέρον και για το χρήμα, σκοτώνονται αθώοι άνθρωποι, όπως για παράδειγμα τα παιδιά. χιλιάδες παιδιά μένουν ορφανά. Χιλιάδες οικογένειες χωρίζονται και, ακόμα, χιλιάδες άνθρωποι φεύγουν από την ιερή τους πατρίδα, χωρίς να το θέλουν οι ίδιοι, και οδηγούνται πρόσφυγες στην ξενιτιά. Ο πόλεμος είναι ερείπια και πόνος.

Σιδηρόπουλος Γιώργος (ΣΤ΄ Τάξη)
* * *

Εγώ πιστεύω πως ο πόλεμος σκοτώνει χιλιάδες ανθρώπους και αφήνει ορφανά παιδιά, που δεν έχουν να φάνε. Όλα αυτά γίνονται για το χρήμα και μόνο για το χρήμα.

Γιαπράκης Μάκης (Ε΄ Τάξη)
* * *

Δεν πρέπει να γίνεται πόλεμος, γιατί σκοτώνεται πολύς κόσμος που δε φταίει σε τίποτα. πολλές χώρες κάνουν πόλεμο για να κερδίσουν εδάφη, αλλά δε σκέφτονται τον κόσμο που σκοτώνεται. Με τα όπλα που χρησιμοποιούνται μπορεί να καταστραφεί μια ολόκληρη χώρα.

Παυλίδης Βασίλης (ΣΤ΄ Τάξη)
* * *

Πόλεμος είναι κάτι που δε μου αρέσει ούτε θα μου αρέσει ποτέ. Άδικα σκοτώνονται παιδιά, άλλα μένουν ορφανά και οι μανάδες κλαίνε για τα παιδιά τους που είναι φαντάροι και σκοτώνονται. Σ’ όλες τις περιπτώσεις πιστεύω πως ο πόλεμος γίνεται για το χρήμα. Μακάρι να υπήρχε παντού, σ’ όλον τον κόσμο, ΕΙΡΗΝΗ!

Σεμερτζίδης Παναγιώτης (ΣΤ΄ Τάξη)
* * *

Ο πόλεμος, το χειρότερο πράγμα, ο σκοτωμός, η λύπη. Τα παιδιά μένουν ορφανά και γίνονται μεγάλες καταστροφές. Ακόμα σκοτώνονται πολλοί αθώοι άνθρωποι και μολύνεται το περιβάλλον από τα πυρηνικά όπλα.

Παπαδόπουλος Κώστας (Ε΄ Τάξη)
* * *

Εγώ ξέρω ότι ο πόλεμος είναι επικίνδυνο και σκληρό πράγμα. Πιστεύω πως αυτός που τον κάνει είναι πολύ κακός άνθρωπος και του αρέσει να βλέπει τον κόσμο να σκοτώνεται και να πονά. Μα κανείς δεν κερδίζει τίποτα από τον πόλεμο. Ίσως όμως, τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, να «κερδίζουν» κάποιοι μόνο τον θάνατο και τίποτε άλλο.

Σαββίδου Έλλη (Ε΄ Τάξη)
* * *

Ο πόλεμος είναι μια φρικτή πράξη που κανένας δε θα ήθελε. Ειδικά τώρα με την Αμερική εναντίον του Ιράκ με τόσους αθώους ανθρώπους να περιμένουν τη συμφορά. Εγώ, όπως και να ‘ναι, δε θα τον ήθελα, γιατί σκοτώνει καημένους και κατατρομαγμένους ανθρώπους.

Χαραλαμπίδης Γιάννης (ΣΤ΄ Τάξη)
* * *

Ο πόλεμος είναι πολύ επικίνδυνος για τους ανθρώπους. Πολλοί θα πεθάνουν αν ο κ. Μπους κάνει πόλεμο στο Ιράκ. Θα πεθάνουν πολλά παιδιά.

Φαντίδου Ελένη (Ε΄ Τάξη)
* * *

Οι δικές μου σκέψεις για τον πόλεμο είναι πολύ κακές. Ο πόλεμος είναι το χειρότερο πράγμα στον κόσμο, γιατί σκοτώνονται χιλιάδες άνθρωποι. Φέρνει την καταστροφή. Εκείνοι που κάνουν τον πόλεμο δε σκέφτονται εκείνους που θα πεθάνουν. Σκέφτονται μόνο τους εαυτούς τους.

Ταταρίδου Μιλένα (Ε΄ Τάξη)
* * *

Η γνώμη που έχω για τον πόλεμο δεν είναι καθόλου καλή, γιατί εξαιτίας του πολλά παιδιά μένουν ορφανά και οι γυναίκες χήρες. Όμως δεν είναι μόνο αυτές οι συνέπειες. Πολλά παιδιά γεννιούνται με αρρώστιες από τα πυρηνικά όπλα. Επίσης από τα πυρηνικά μολύνεται και το περιβάλλον.

Παπαδοπούλου Ελένη (ΣΤ΄ Τάξη)

http://www.hamomilaki.gr

ΟΙ ΜΕΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΕ

ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ. «Σκότωσαν τον πατέρα μου μπροστά μου. Ηταν μαγαζάτορας. Στις 9 το βράδυ ήρθαν στο σπίτι μας και του είπαν ότι είχαν διαταγή να τον σκοτώσουν επειδή μου επέτρεπε να πάω σχολείο. Οι μοτζαχεντίν με είχαν ήδη υποχρεώσει να σταματήσω το σχολείο, όμως αυτό δεν ήταν αρκετό. Ηρθαν και σκότωσαν τον πατέρα μου. Δε μπορώ να περιγράψω τι μου έκαναν μετά το φόνο του πατέρα μου» (μαρτυρία 15χρονης που βιάστηκε ομαδικά από τους μοτζαχεντίν στη συνοικία Σελ Σοτούν της Καμπούλ το Μάρτιο του 1994 · από την έκδοση της Διεθνούς Αμνηστίας fghanistan. International responsibility for human rights disaster», 1995, σ.62-3).

ΟΥΓΚΑΝΤΑ. Η 16χρονη Τζ.Α. από την περιοχή Γκούλου απήχθη τον Ιούνιο του 1994 από αντάρτες της ακροδεξιάς οργάνωσης «Στρατός Αντίστασης του Κυρίου» (LRA) και χρησιμοποιήθηκε σαν «σύζυγος» ενός απ’ αυτούς. Ύστερα από μερικούς μήνες κατάφερε να δραπετεύσει. «Γύρισα στο σχολείο», αφηγείται. «Οτι είχα δεί στο βουνό εξακολουθούσε να με ταράζει. Ετρεμα ότι οι αντάρτες θα ερχόντουσαν να με βρούν. Οταν ο δάσκαλος εξηγούσε κάτι, εγώ έβλεπα κι μάκουγα εκείνο το αγόρι που το έσφαξαν επειδή δε μπορούσε να περπατήσει άλλο, να εκλιπαρεί για βοήθεια. Εβαζα τις φωνές και τα άλλα παιδιά γελούσαν μαζί μου. Συνήθιζαν επίσης να με κοροϊδεύουν, να με λένε άχρηστη και γυναίκα των ανταρτών. Στο σπίτι φοβόμουνα να κοιμηθώ στο κρεβάτι μου. Τη νύχτα έβλεπα άσχημα όνειρα και ξυπνούσα ιδρωμένη ουρλιάζοντας. Οι γονείς μου νόμισαν πως μου είχαν επιτεθεί κακά πνεύματα. Φώναξαν ένα μάγο που με έβαλε να πιώ πικρά βότανα. Ούτε αυτό βοήθησε όμως» (μαρτυρία καταγραμμένη από τη Ρόμπι Μουχουμούζα στο «Girls under guns», World Vision Uganda, Δεκ.1995 ).

ΣΡΙ ΛΑΝΚΑ. Mεγάλο μέρος των ανήλικων πολεμιστών που υπεράσπισαν τον προμαχώνα των Ταμίλ στη χερσόνησο της Τζάφνα τα τελευταία χρόνια ήταν κορίτσια · από τους 180 «Τίγρεις» που σκοτώθηκαν τον Ιούλιο του 1995 σε επίθεση κατά των κυβερνητικών στρατευμάτων, οι 128 ήταν κορίτσια κάτω των είκοσι χρονών. Σύμφωνα με τον ανταποκριτή του BBC στη Σρι Λάνκα, Τζόρτζ Αρνεϊ, πρόκειται συνήθως για «ένα είδος ημιεθελοντών»: «Υπάρχει μιά κουλτούρα θανάτου και μαρτυρίου στην κοινωνία της Τζάφνα κι αυτό, κατά κάποιο τρόπο, νομίζω πως είναι το σημαντικότερο. Οη την ώρα γύρω σου σε προετοιμάζουν να πεθάνεις ως μάρτυρας για την υπόθεση των Ταμίλ».

ΡΟΥΑΝΤΑ. Νεαρά κορίτσια χρησιμοποιήθηκαν από τους αρχιτέκτονες της γενοκτονίας της Ρουάντα για την εμψύχωση των εκτελεστών, σύμφωνα με την εφημερίδα The Guardian Weekly (3/9/95), επικαλούμενη σχετική έκθεση της ανθρωπιστικής οργάνωσης African Rights. Οι κοπέλες «τραγουδούσαν και ούρλιαζαν, ωθώντας τους φονιάδες σε δράση» κατά τη διάρκεια της μαζικής σφαγής της μειονότητας των Τούτσι και των προοδευτικών Χούτου από τα όργανα του «τροπικού ναζισμού», την άνοιξη του 1994, αναφέρει η έκθεση.

ΒΟΣΝΙΑ. Οπως έδειξε η εμπειρία της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης, όταν η σεξουαλική βία ασκείται με συστηματικό τρόπο, μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο, έτσι ώστε να εξαναγκάσει ολόκληρες κοινότητες να εγκαταλείψουν τη γή τους. Ομως, και στην προσφυγιά η τραγωδία συνεχίζεται. Οπως καταγράφει η έκδοση της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (1996), «οι γυναίκες και τα κορίτσια που διαλέγουν την προσφυγιά για να ξεφύγουν από το διωγμό και τη βία μπορεί να βρεθούν αντιμέτωπες με μια ακόμα μεγαλύτερη απειλή. Φρουροί συνόρων, αστυνομικοί, στρατιωτικοί, επόπτες στρατοπέδων σε χώρες ασύλου είναι γνωστό ότι εκμεταλλεύονται τις θέσεις τους απαιτώντας σεξουαλικές σχέσεις με γυναίκες και κορίτσια πρόσφυγες και ωθώντας τες στην πορνεία».

ΣΟΜΑΛΙΑ. «Στη διαδρομή βλέπαμε παιδιά να τρέχουν επαιτώντας μια κονσέρβα. Τους πετάξαμε ό,τι είχαμε. Λίγες μέρες μετά είδαμε να πουλάνε τις κονσέρβες που τους είχαμε δώσει. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις κανέναν, είναι ένας άλλος κόσμος. Μια μέρα ήρθε ένας πατέρας με την άρρωστη κόρη του στο νοσοκομείο. Είχε αιματοκρίτη 7, που σημαίνει ότι κανείς δεν ήξερε πώς ζούσε. Κάποια στιγμή είδαμε τον πατέρα του κοριτσιού να στερεί το φαγητό που ‘χαμε φέρει για την κόρη του, τρώγοντάς το ο ίδιος» (Από τη μαρτυρία του υποσμηναγού γιατρού Γιώργου Δελίμπαση, ο οποίος έζησε έξι μήνες στη Σομαλία, μετέχοντας στην ειρηνευτική δύναμη. «Ε», 30.1.1994).

ΛΙΒΕΡΙΑ. «Είδα δέκα με είκοσι ανθρώπους πυροβολημένους, οι περισσότεροι γέροι άνθρωποι που δεν μπορούσαν να περπατήσουν γρήγορα. Πυροβόλησαν το θείο μου στο κεφάλι και τον σκότωσαν. Μετά ανάγκασαν τον πατέρα μου να του βγάλει τα μυαλά και να τα πετάξει σε κάτι νερά εκεί κοντά. Μετά τον έκαναν να βγάλει τα ρούχα του και να προχωρήσει σε ερωτική πράξη με ένα πτώμα σε αποσύνθεση. Μετά βίασαν την εξαδέλφη μου που ήταν μόνο εννιά χρονών». (Εξιστόρηση των παθών μιας εννιάχρονης Λιβεριανής, προσφυγοπούλας στη Σιέρα Λεόνε. Περιλαμβάνεται στη μελέτη της εμπειρογνώμονος του Γ.Γ του ΟΗΕ, Graca Machel. Νοέμβριος 1996).

ΟΝΔΟΥΡΑ. «Στην ηλικία των 13 ετών, μπήκα στο μαθητικό κίνημα. Ονειρευόμουν να συνεισφέρω στην αλλαγή των πραγμάτων προς το καλύτερο, έτσι ώστε τα παιδιά να μην πεινάνε. Αργότερα μπήκα στη στρατιωτική πτέρυγα. Είχα όλη την απειρία και τους φόβους ενός μικρού κοριτσιού. Ανακάλυψα ότι τα κορίτσια υποχρεώνονταν να διατηρούν σεξουαλικές σχέσεις με τους στρατιώτες για να απαλύνουν τη λύπη τους. Και ποιος θα απαλύνει το δικό μας πόνο που πηγαίναμε με ανθρώπους που ελάχιστα γνωρίζαμε; Σε πολύ νεαρή ηλικία γνώρισα την εμπειρία της έκτρωσης. Παρά το γεγονός ότι εκπλήρωνα τις υποχρεώσεις μου, με κακοποίησαν και καταρράκωσαν την αξιοπρέπειά μου. Και πάνω απ’ όλα, δεν κατάλαβαν ότι ήμουν ένα παιδί και είχα κι εγώ δικαιώματα». (Αφήγηση νεαρής από την Ονδούρα που έζησε σε στρατιωτικές ομάδες. 1996).

(Ελευθεροτυπία, 6/4/1997)

http://www.hamomilaki.gr