Όχι ξύλο στα παιδιά – Το ξύλο βγαίνει από τη δική μας κόλαση

Οι λόγοι για τους οποίους χρησιμοποιείται η σωματική τιμωρία είναι όταν το
παιδί:
1. Κάνει κάτι για το οποίο το έχουν προειδοποιήσει 71.7%
2. Τσακώνεται με τα αδέλφια του 62.4%
3. Αντιμιλάει 53.3%
4. Λέει ψέματα 37.7%
5. Κάνει ζημιά στο σπίτι 27.7%
6. Χρησιμοποιεί «κακές λέξεις» 27,6%
7. Αρνείται να διαβάσει τα μαθήματά του 25,8%
8. Έχει κακή επίδοση στα μαθήματα 15,7%
9. Τσακώνεται με άλλα παιδιά 13,4%
10.Αρνείται να φάει 12,6%
11.Κακομεταχειρίζεται τα ζώα 10,0%
12.Έχει κακή συμπεριφορά στο σχολείο 8,6%
13.Βλέπει πολύ τηλεόραση 6,2%
14.Καταστρέφει ή λερώνει τα ρούχα του παίζοντας 3,0%

Είναι χαρακτηριστικό ότι 4% (21 περιπτώσεις) του δείγματος των παιδιών των
οποίων οι γονείς χρησιμοποιούν σωματική τιμωρία, είχε υποστεί
μικροτραυματισμούς όπως π.χ. μάτωμα της μύτης και εκδορές, ενώ 1.2% (7 περιπτώσεις), είχε υποστεί σοβαρό τραυματισμό με αποτέλεσμα να χρειαστεί συρραφή του τραύματος ή/και νοσηλεία.
Ως προς την αποτελεσματικότητα της μεθόδου της σωματικής τιμωρίας, η
έρευνα έδειξε ότι το 90% των παιδιών επαναλαμβάνουν την πράξη για την
οποία τις «έφαγαν» και μάλιστα το 44% εξ’ αυτών μέσα σε πολύ σύντομο
χρονικό διάστημα.
Επισημαίνεται ότι σε ποσοστό 87% οι γονείς δήλωσαν ότι γνωρίζουν ότι η
σωματική τιμωρία απαγορεύεται στο σχολείο ενώ 78% δήλωσαν ότι
συμφωνούν να ισχύσει η απαγόρευση της σωματική τιμωρίας και στη χώρα
μας. Η αντίφαση που προκύπτει με το υψηλό ποσοστό χρήσης 65.5% που
προαναφέρθηκε, ερμηνεύεται ως αναζήτηση στήριξης και κινήτρων από τους
γονείς για την αποφυγή της πρακτικής αυτής και αντικατάστασή της με
περισσότερο αποτελεσματικές μη βίαιες μεθόδους πειθαρχίας.

Πρόσθετη ανάλυση ως προς τις κοινωνικές αντιλήψεις και συνθήκες που
περιβάλλουν το φαινόμενο ανέδειξε ως ιδιαίτερα σημαντική την ύπαρξη των
ακόλουθων παραγόντων, οι οποίοι ευνοούν τη χρήση της σωματικής
τιμωρίας:
1. Ένταση και εκνευρισμός των γονέων από προβλήματα και
καταστάσεις, ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά των παιδιών όταν
πρέπει αυτά να τιμωρηθούν.
2. Κοινωνική αντίληψη ότι η σωματική τιμωρία χρησιμοποιείται από την
πλειονότητα των γονιών “κάτι που το κάνουν σχεδόν όλοι ή οι
περισσότεροι”.
3. Απουσία βοήθειας από άλλα άτομα υποστηρικτικά προς την
οικογένεια όταν υπάρχει ανάγκη στο θέμα της φροντίδας των παιδιών.

Μόνο 5% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι η σωματική τιμωρία προλαμβάνει
την εκδήλωση παραβατικής συμπεριφοράς, ενώ αντίθετα, σε πολύ υψηλά
ποσοστά, άνω του 90% υπήρξαν απαντήσεις όπως : με τη χρήση της
σωματικής τιμωρίας «το παιδί μπορείνα φύγει από το σπίτι», «να εκδηλώσει
διάφορες μορφές παραβατικής συμπεριφοράς», «να γίνει επιθετικό,
πεισματάρικο και αδιάφορο στην τιμωρία».

Σε ανάλογα υψηλά ποσοστά οι γονείς πιστεύουν ότι η σωματική τιμωρία
μπορεί να προκαλέσει τραυματισμούς, να κάνει το παιδί να αισθάνεται
ανεπιθύμητο, να προκαλέσει κατάθλιψη και συναισθηματικά προβλήματα, να
κλονίσει τη σχέση γονιού παιδιού, να καθυστερήσει την περιέργεια και την
πνευματική του ανάπτυξη και να καλλιεργήσει το φόβο. Πρόσθετα, οι γονείς
εξέφρασαν την άποψη ότι με τη χρήση της σωματικής τιμωρίας είναι πολύ
πιθανό τα παιδιά να χρησιμοποιούν βία ως ενήλικες στα δικά τους παιδιά στο
μέλλον.
Έχει σημασία να υπογραμμισθεί ότι η ανάλυση ανέδειξε ως ισχυρότερο
παράγοντα στη χρήση της σωματικής τιμωρίας, πάνω και πέρα απ’ όλους
τους άλλους, την αντίληψη ότι η σωματική τιμωρία αποτελεί δικαίωμα
των γονιών.
Στο ερώτημα «Τί, κατά την γνώμη σας, διευκολύνει περισσότερο ένα γονιό
στο μεγάλωμα του παιδιού του;» οι απαντήσεις που δόθηκαν είχαν ως εξής :
1. Το μεγαλύτερο ποσοστό 47.6%, ανέφεραν τη σημασία των σχέσεων
ανάμεσα στο ζευγάρι. Η ύπαρξη συμφωνίας μεταξύ των γονιών σε θέματα
διαπαιδαγώγησης, η συμπαράσταση μεταξύ των συζύγων, το μοίρασμα
της φροντίδας των παιδιών με το σύντροφο, η μεγαλύτερη συμμετοχή του
πατέρα και γενικά ο καταμερισμός εργασιών στο σπίτι και η
αλληλοκατανόηση είναι τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα που
δόθηκαν.
2. 44.6% όλων των περιπτώσεων αναφέρθηκαν στη σημασία του οικονομικού
παράγοντα. Η οικονομική άνεση, οι καλές συνθήκες διαβίωσης, η ύπαρξη
σταθερής εργασίας και εισοδήματος υπογραμμίστηκαν ως σημαντικοί
παράμετροι στη κατηγορία αυτή.
3. 40.8% των απαιτήσεων αφορούσε την ποιότητα των σχέσεων γονιών –
παιδιών.
4. 37.3% του συνόλου του δείγματος απάντησαν ότι το μεγάλωμα ενός
παιδιού μπορεί να διευκολυνθεί μέσα από το ρόλο του σχολείου καθώς και
το ρόλο των ειδικών.
Με τα δεδομένα αυτά, η Σ.Τ. δεν μπορεί πλέον και στην Ελλάδα να θεωρείται
ως αναγκαία και αναπόφευκτη μέθοδος διαπαιδαγώγησης των παιδιών αλλά
πρέπει να θεωρείται ως μία παραβίαση των δικαιωμάτων του παιδιού, με
δυσμενείς συνέπειες για τα παιδιά, τις ενδοοικογενειακές σχέσεις αλλά και το
ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο.
Η αντιμετώπιση του προβλήματος της σωματικής τιμωρίας σε επίπεδο
διεθνών οργανισμών και εθνικών προσπαθειών και κινημάτων επιβεβαιώνει
τη σημασία της μη βίαιης διαπαιδαγώγησηςτων παιδιών για την αποτροπή
και πρόληψη της βίας.

ΕΙΡΗΝΗ ΦΕΡΕΤΗ,
Εγκληματολόγος – Κοινωνιολόγος
Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού

28.000 ανήλικοι, θύματα της βίας κάθε χρόνο

Σε μελέτη μεταξύ 705 φοιτητών στην Ελλάδα, διαπιστώθηκε ότι ένα στα δεκαεφτά κορίτσια και ένα στα επτά αγόρια έχουν εμπειρίες σεξουαλικής παραβίασης πριν από τα 18 τους χρόνια.

Στο 1/3 των περιπτώσεων ο δράστης ανήκει στη στενή πυρηνική οικογένεια, σε άλλο 1/3 των περιπτώσεων πρόκειται για πρόσωπο που κινείται μέσα στην οικογένεια (οικογενειακός φίλος, φροντιστής κ. ά.) και μόνο 1/3 των περιστατικών προέρχεται από άνθρωπο «εκτός σπιτιού».

Οπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο διευθυντής του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, κ. Γ. Νικολαΐδης:

«Στις δικές μας γενιές μιλούσαν για τον κύριο με τις καραμέλες που περιμένει έξω από το σπίτι. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, ο κύριος αυτός είναι μέσα στο σπίτι»…
Σε άλλες κοινωνίες έχει γίνει κατανοητό ότι όσο πιο πολύ δημοσιοποιείται το ζήτημα της ενδοοικογενειακής βίας και των διαφόρων μορφών της, τόσο καλύτερα ελέγχεται και αντιμετωπίζεται.

Στη χώρα μας, δυστυχώς, αυτό δεν έχει συνειδητοποιηθεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι εξαιρετικά ενημερωτικό σποτ που είχε δημιουργήσει το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού σε συνεργασία με τους αρμοδίους κρατικούς φορείς (και το οποίο προβλήθηκε στην εκδήλωση για τη σύσταση του φορέα και την ίδρυση του ξενώνα) ουδέποτε αξιώθηκε να προβληθεί από τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ.
Αλλά, όπως επισημαίνει και ο κ. Νικολαΐδης, όσο περισσότερο κατανοήσουμε ως κοινωνία ότι οι οικογένειες πρέπει να ενημερώνονται και ότι τα παιδιά θα πρέπει να μάθουν να μιλούν ελεύθερα για τέτοια θέματα, τόσο καλύτερα θα είναι.

«Εχει πολύ μεγάλη σημασία τα παιδιά-θύματα να μη νιώθουν ένοχα, αλλά ελεύθερα να καταγγέλλουν αυτό που τους συμβαίνει» σημειώνει ο κ. Νικολαΐδης.

«Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με προγράμματα αγωγής Υγείας, όπου τα παιδιά ανάλογα με την ηλικία τους θα κατανοούν ότι έχουν απόλυτο δικαίωμα στο σώμα τους και δεν πρέπει να αφήνουν τον καθένα να το παραβιάζει· ότι τα μηνύματα σεξ και βίας που εισπράττουν από την τηλεόραση, το Διαδίκτυο και τα βιντεοπαιχνίδια δεν είναι το “κανονικό”».
Πέρα όμως από τη σεξουαλική παραβίαση, υπάρχουν και άλλες μορφές κακοποίησης. Από τα 28.000 παιδιά που κακοποιούνται και παραμελούνται κάθε χρόνο, τα 7.500 είναι κάτω των πέντε ετών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 10% των παιδιών κάτω των πέντε ετών που εξετάζονται για τραυματισμούς, είναι κακοποιημένα.

Το 65% των Ελλήνων γονιών παιδιών 6-12 χρόνων δέρνουν τα παιδιά τους «για να τα πειθαρχήσουν». Χωρίς όμως καμία αποτελεσματικότητα, όπως δηλώνουν οι ίδιοι. Και υπάρχει βεβαίως και η «ελαφρότερη» μορφή της λεκτικής βίας, που ασκείται ως μέσο καθημερινής επικοινωνίας μεταξύ μεγάλων και μικρών.

Οπως αναφέρεται και στο σποτ -που περιμένει χρόνια μετά τη δημιουργία του να αξιοποιηθεί- εκφράσεις όπως «σκάσε», «βούλωσ’ το», «θα σε σπάσω στο ξύλο», «άχρηστο», «ηλίθιο», αποτελούν μέσο καθημερινής επικοινωνίας μεταξύ μεγάλων και μικρών. Ομως, κάποιες λέξεις πληγώνουν. Η απάντηση σε τέτοιες συμπεριφορές είναι: «Ναι στην επικοινωνία, όχι στη λεκτική βία». «Ναι στην πειθαρχία, όχι στη σωματική τιμωρία».

Ατροφεί ο εγκέφαλος
Οι πρόσφατες έρευνες που αφορούν τη νευροφυσιολογία του εγκεφάλου, έχουν δείξει ότι όταν υπάρχει σοβαρή κακοποίηση ή έκθεση σε βία, στρες, συναισθηματική αποστέρηση (από την έλλειψη αποκλειστικού και σταθερού δεσμού με τη μητέρα ή άλλο πρόσωπο), οι τραυματικές εμπειρίες σε παιδιά κάτω των τριών ετών είναι δυνατόν να καταστήσουν ληθαργικά και ατροφικά ορισμένα τμήματα του εγκεφάλου που επηρεάζουν τη σκέψη, τη μνήμη, τη ρύθμιση του συναισθήματος και τη συμπεριφορά.
Χαρακτηριστικά είναι τα αποτελέσματα παλαιότερης έρευνας της Διεύθυνσης Οικογενειακών Σχέσεων του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, όπου μελετήθηκαν 197 σωματικά κακοποιημένα και παραμελημένα παιδιά από νεογέννητα έως 14 ετών και οι επιστήμονες τα ξαναείδαν 10 χρόνια περίπου μετά την αρχική εξέταση. Διαπιστώθηκε, λοιπόν, ότι:

το 6% των παιδιών είχε πεθάνει από κακώσεις,

το 8% είχε πλέον μόνιμη αναπηρία,

το 12% παρουσίαζε διαταραχές διαγωγής (αντικοινωνική συμπεριφορά),

το 15% είχε πέσει θύματα σεξουαλικής παραβίασης,

το 17% ήταν πολύ σοβαρά κακοποιημένα,

το 20% είχε μπει στον κύκλο θύτης – θύμα εντός της οικογένειας (όπου πλέον έπαιζαν τον ρόλο του θύτη απέναντι στους πρώην βασανιστές τους),

το 22% παρουσίαζε μέτριες έως σοβαρές νευρολογικές βλάβες,

το 27% μέτρια έως σοβαρή νοητική υστέρηση,

το 45% μέτρια έως σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας.

Ανάδοχη οικογένεια
Κι όμως, τονίζουν οι επιστήμονες, αρκετές βλάβες είναι αναστρέψιμες με έγκαιρη ποιοτική θεραπευτική παρέμβαση, αν και τα «σημάδια» της βίας δεν εξαλείφονται ολοκληρωτικά ποτέ.

Η παρέμβαση αυτή δεν πρέπει να γίνεται με παραπομπή σε ιδρύματα.

Το παιδί πρέπει να διατηρεί σταθερή σχέση με ένα άτομο της οικογένειας, ώστε να εξασφαλίζεται ένας ουσιαστικός δεσμός.

Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω ανοικτών δομών ή ξενώνων περιορισμένης παραμονής υπό το άγρυπνο βλέμμα ειδικών για μακρά χρονικά διαστήματα.

Για τις σοβαρές περιπτώσεις υπάρχει πάντα ο θεσμός της ανάδοχης οικογένειας.

«Ξοδεύουμε δισεκατομμύρια για εξωσωματικές γονιμοποιήσεις και υπάρχουν παιδιά που δεν μπορούν να βρουν μέρος να μείνουν» επισημαίνει ο κ. Νικολαΐδης, αναφερόμενος στον θεσμό της αναδοχής που δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχει αναπτυχθεί.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100038_27/02/2008_260804

Παιδιά κακοποιούνται, το κράτος αδρανεί

EΛΛAΔA
Hμερομηνία δημοσίευσης: 27-02-08

Τα στοιχεία κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου,

τα ερευνητικά αποτελέσματα πληθαίνουν,
αλλά η πολιτική εφαρμογή απουσιάζει

Της Μαριας Δεληθαναση

«Η χώρα μας διαθέτει την αρνητική πρωτιά στη σεξουαλική κακοποίηση νεογνού επτά ημερών. Δεν το λέω για να σας τρομοκρατήσω, αλλά για να επισημάνω την έννοια του εφικτού. Ο μέσος άνθρωπος είναι δύσκολο να συνδυάσει στο μυαλό του την αρνητική έννοια της λέξης κακοποίηση με την ευαίσθητη έννοια της λέξης παιδί».

Κάπως έτσι ξεκίνησε την ομιλία της χθες κατά την επίσημη ανακοίνωση της σύστασης του σωματείου «ΕΛΙΖΑ, εταιρεία κατά της κακοποίησης του παιδιού» η δρ Ελένη Αγάθωνος-Γεωργοπούλου. Πρώην διευθύντρια του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, εμπειρογνώμων παιδικής προστασίας, η κ. Αγάθωνος είναι επιστημονική υπεύθυνη του ομώνυμου ξενώνα για παιδιά ηλικίας 0 – 5 ετών και τις οικογένειές τους που θα αρχίσει να λειτουργεί τον Σεπτέμβριο.
Τα στοιχεία κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, τα ερευνητικά αποτελέσματα πληθαίνουν, αλλά η πολιτική εφαρμογή απουσιάζει.

Δεν επισημαίνει τυχαία στην «Κ» ο νυν διευθυντής του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού κ. Γιώργος Νικολαΐδης ότι ο προϋπολογισμός του υπ. Υγείας για προνοιακές υπηρεσίες δεν ξεπερνά «παραδοσιακά» το 1%.

«Δυστυχώς δεν έχει ανακαλυφθεί το δυστυχόμετρο», λέει με πικρία ο κ. Νικολαΐδης «από κάποια πολυεθνική. Τότε η πρόνοια θα είχε καλύτερη μοίρα. Δεν θα επαφιόταν στις μη κυβερνητικές οργανώσεις, τη φιλανθρωπία, τον εθελοντισμό»…
Στη χώρα μας εκτιμάται ότι 28.000 παιδιά κακοποιούνται και παραμελούνται ετησίως.

Δύο στα τρία είναι προσχολικής ηλικίας και μεταξύ των παιδιών προσχολικής ηλικίας ένα στα τρία είναι κάτω του ενός έτους… Και όμως, πέρα από την ανύπαρκτη πρόληψη και τις ελλιπείς υπηρεσίες αντιμετώπισης των περιστατικών, τις μεγαλύτερες αντιστάσεις φαίνεται να εμφανίζουν η ελληνική κοινωνία και οι θεσμοί της.

Το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού περιμένει ακόμη από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο να παραχωρήσει άδεια, προκειμένου να ρωτηθούν οι γονείς μαθητών, εάν θέλουν τα παιδιά τους να συμμετάσχουν σε έρευνα…

Κάποιοι, κάπου, πάντα φοβούνται να θίξουν την ενδο-οικογενειακή βία, ένα από τα μεγάλα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας…

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100037_27/02/2008_260805

800 «κατηγορώ» από ανηλίκους για κακοποίηση -ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΣΧΑΣ

ΒΟΗΘΟΣ ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Σχεδόν οκτακόσιες καταγγελίες κακοποίησης ανηλίκων, σεξουαλικής και σωματικής, έχει δεχθεί ο Συνήγορος του Παιδιού.

Ο εκπρόσωπος της Ανεξάρτητης Αρχής Γ. Μόσχος στην πρόσφατη υπόθεση της Αμαρύνθου, μετά την καταγγελία της 16χρονης μαθήτριας, δεν έμεινε απλός θεατής.

Επισκέφθηκε το σχολείο και την Αστυνομία.

Η εικόνα που αποκόμισε, όπως λέει, είναι γνωστή: φιλότιμα όργανα, αλλά σημαντικές ελλείψεις για την ορθή αντιμετώπιση των ανηλίκων.

Η κακοποίηση ανηλίκων αποκαλύπτεται πάντα;
Στις περισσότερες περιπτώσεις όχι. Τα παιδιά συνήθως ντρέπονται ή φοβούνται να καταγγείλουν ό,τι τους συμβαίνει.

Ποιον θεωρείτε τον ισχυρότερο ανασταλτικό παράγοντα… σιωπής των ανήλικων θυμάτων;
Την έλλειψη διαβεβαίωσης ότι αν μιλήσουν η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη στη ζωή τους.

Πόσες καταγγελίες έχει δεχθεί ο Συνήγορος του Παιδιού την περίοδο της λειτουργίας του;
Σχεδόν 800.
Στην πρόσφατη υπόθεση της Αμαρύνθου είχατε προσωπική επαφή με το σχολείο και την Αστυνομία. Ποια εικόνα αποκομίσατε;

Αντί για συμβούλους υποστήριξης για τη διαχείριση της κρίσης, συνάντησα την πολιορκία του σχολείου από τα κανάλια. Στην Αστυνομία, η γνωστή εικόνα: φιλότιμα όργανα αλλά σημαντικές ελλείψεις για την ορθή αντιμετώπιση των ανηλίκων.

Τι πιστεύετε ότι δεν έγινε στη συγκεκριμένη υπόθεση;
Δεν δόθηκε προτεραιότητα στην προστασία των δικαιωμάτων των ανηλίκων, αλλά στις επιδιώξεις, την ικανοποίηση της περιέργειας και τη διαχείριση των ενοχών των ενηλίκων.

Χρειαζόταν να αποκαλυφθεί αυτή η υπόθεση για να καταδειχθεί η «γύμνια» των αρχών;
Οι ελλείψεις στον χώρο της παιδικής προστασίας είναι γνωστές. Δυστυχώς η προσοχή στρέφεται σε αυτές μόνο όταν απασχολεί την κοινή γνώμη ένα αρνητικό γεγονός.

Βρίσκετε ανοιχτές ή κλειστές τις πόρτες όταν ζητάτε συνδρομή δημοσίων υπηρεσιών για την προστασία των ανήλικων θυμάτων ή δραστών;
Οι πόρτες είναι ανοικτές, μόνο που το περιεχόμενο των υπηρεσιών πολλές φορές είναι ανεπαρκές.

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού εφαρμόζεται ή παραμένει κενό γράμμα;
Για την ορθή εφαρμογή της απαιτούνται επενδύσεις πόρων και επιμόρφωση των επαγγελματιών που εργάζονται με και για τα παιδιά.

Τι πρέπει να αλλάξει ώστε τα παιδιά να μη θεωρούνται από τους μεγαλύτερους μόνο φορείς υποχρεώσεων, αλλά να αντιμετωπίζονται και ως υποκείμενα δικαιωμάτων;
Εκπαίδευση – εκπαίδευση – εκπαίδευση, όλων μας!

Τα χρήματα που επενδύονται από την Πολιτεία αρκούν για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων του παιδιού;
Όχι. Εκτός από οικονομικές επενδύσεις όμως χρειάζονται και οργανωτικές αλλαγές, όπως η εκτεταμένη εισαγωγή της εκπαίδευσης στα δικαιώματα και η εφαρμογή της δημοκρατίας στα σχολεία μας.

Ποια κενά πιστεύετε ότι άμεσα πρέπει να καλυφθούν;
Οργάνωση, στελέχωση και ειδίκευση ψυχοκοινωνικών υπηρεσιών και μονάδων παιδικής προστασίας, τόσο για τον γενικό πληθυσμό όσο και – ειδικά – για παιδιά θύματα, με ειδικές ανάγκες ή παθήσεις, πρόσφυγες κ.λπ.

Ο ρόλος της Εταιρείας Προστασίας Ανηλίκων…
Ελπίζω να ζωντανέψει και να πάρει ρόλο στο πλάι των ανηλίκων που τη χρειάζονται.

Πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται τα παιδιά-θύματα σεξουαλικών πράξεων;
Να εξετάζονται από πρόσωπα του ιδίου φύλου, με μυστικότητα και ειδικευμένους χειρισμούς, και να λαμβάνουν μακροχρόνια στήριξη. Να μη δίνουν πολλές μαρτυρικές καταθέσεις, και αυτές να παραμένουν απόρρητες.

Και πώς να χειρίζονται οι αρμόδιοι τους ανήλικους δράστες;
Ένα παιδί-δράστης είναι συνήθως ένα παιδί-θύμα. Εκτός αυτού, και οι δράστες έχουν δικαιώματα σεβασμού στην προσωπικότητα και την αξιοπρέπειά τους.

Οι παιδοψυχολόγοι και οι κοινωνικοί λειτουργοί επαρκούν για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που ανακύπτουν;
Χρειάζεται όλοι όσοι ασχολούνται με τα παιδιά να έχουν συνείδηση των ευθυνών τους.

Ποιες οι συνθήκες κράτησης των ανηλίκων στα αστυνομικά τμήματα;
Δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες της παιδικής ηλικίας. Στην περιφέρεια μάλιστα η Αστυνομία δεν διαθέτει χώρους για την κράτηση ή την προστατευτική φύλαξη ανηλίκων.

Στα ιδρύματα πρόνοιας;
Τεράστιες ελλείψεις σε ειδικευμένο προσωπικό. Επίσης, απουσία του εναλλακτικού μοντέλου οικογενειακής φροντίδας (αναδοχή).

Η φυλακή σωφρονίζει τους ανήλικους παραβάτες;
Τις περισσότερες φορές έχει τα αντίθετα αποτελέσματα.

Ο ρόλος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης σε υποθέσεις με πρωταγωνιστές ανηλίκους.
Αλήθεια, ποιος θα μπορέσει να τα σταματήσει από την παράνομη εισχώρηση στην ιδιωτική ζωή των ανηλίκων, την υπερβολή και την αυθαίρετη διαστρέβλωση της εικόνας της παιδικής ηλικίας;

Ποιο είναι το μεγαλύτερο αγκάθι στην εκπλήρωση των στόχων σας;
Η έλλειψη εθνικής στρατηγικής, συνεχούς διυπουργικής συνεργασίας και πραγματικής διακομματικής συναίνεσης για την πολιτική για το παιδί.

ΤΑ ΝΕΑ , 28/11/2006
Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στον ιστοχώρο disabled.gr Μπορείτε να βρείτε ανάλογα κείμενα στην διεύθυνση http://www.disabled.gr

Θέλω ένα σπίτι με χαρά…

Πάγωσαν οι πρόσφυγες

στον καταυλισμό της Πεντέλης.

Παγωμένος ο μικρός Αμίρ, προσφυγάκι απ΄το Αφγανιστάν και με δάκρυα στα μάτια εξέφρασε το παράπονό του,
ότι ο μπαμπάς του και η μαμά του δεν έχουν κρεβάτι και κοιμούνται πάνω σε χαρτόκουτα στο έδαφος,
ότι η παράγκα που μένουν δεν έχει ηλεκτρικό και νερό,
ότι «Ήρθαμε στην Ελλάδα για να έχουμε φως, δεν έχουμε όμως φως»
ότι φοβάται το σκοτάδι.
Μάλιστα, δεν έκρυψε την επιθυμία του, αν είναι να συνεχίσουν να ζουν έτσι στην Ελλάδα «να επιστρέψουμε στην πατρίδα μας, στο Αφγανιστάν», γιατί όπως είπε «είναι καλύτερα εκεί».
Ακόμη και αν δεν ξέρει ακόμη από θρησκείες, το σίγουρο είναι ότι πιστεύει στον Θεό, αφού τον επικαλέστηκε για να τους βοηθήσει.
Και, με φουσκωμένο το μικρό του στέρνο από το λυγμό, μας είπε:

Θέλω ένα σπίτι με χαρά…

Το χρονικό της απανθρωπιάς

Το ηλεκτρικό στον καταυλισμό έχει όμως κοπεί από τη ΔΕΗ το 2002.
Ήταν η χρονιά που η μη κυβερνητική οργάνωση «Γιατροί του Κόσμου» αποχώρησαν απ’ τον καταυλισμό μετά από πιέσεις του Δήμου Πεντέλης, που θεωρούσε τους πρόσφυγες ανεπιθύμητους.
Σύμφωνα με τον κ. Κελάρη της οργάνωσης «Γιατροί του Κόσμου», ενημέρωσε το υπουργείο Υγείας άμεσα, για να αναλάβει εκείνο την εποπτεία του καταυλισμού, χωρίς όμως ανταπόκριση.
Τι κι αν κάθε χρόνο η χώρα μας επιδοτείται από την ΕΕ με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σαν χώρα υποδοχής προσφύγων, κανείς δεν έκανε τίποτα για αυτούς τους ανθρώπους εδώ και μια δεκαετία.
Σήμερα, μετά την δημοσιοποίηση του θέματος ήρθε η ώρα της καταγραφής των αναγκών από τον «Ερυθρό Σταυρό».

Η παρέμβαση
Ο Θεός των φτωχών, των προσφύγων και των παιδιών ήταν βέβαια πάντα εκεί. Ήταν εκεί, όταν γυναίκες γεννούσαν μέσα στις παράγκες του προσφυγικού καταυλισμού και τα κατάφερναν. Ήταν εκεί όλα αυτά τα χρόνια, που δεκάδες νεογέννητα κατάφεραν να ζήσουν μέσα σε σπίτια φτιαγμένα ακόμα και απο χαρτί. Το ότι επιβίωσαν κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες σχεδόν 10 χειμώνες, είναι ήδη ένα θαύμα, όχι όμως αρκετά μεγάλο για έναν «μικρό πρίγκιπα» όπως αποκαλούν οι δικοί του τον Αμίρ.
Έτσι, ο Θεός που επικαλέστηκε ο Αμίρ, έστειλε μέσα στη αγρία νύχτα της Κυριακής δεκάδες ανθρώπους στον καταυλισμό. Άλλοι άνοιξαν τους κλειστούς για μέρες δρόμους και άλλοι μίλησαν και υποσχέθηκαν.
Αστυνομικοί από το Τμήμα Λαθρομεταναστών Ανατολικής Αττικής ακόμα και ανώτεροι αξιωματικοί κατέφθασαν εκεί, όχι για να συλλάβουν ή για να ζητήσουν χαρτιά και κάρτες, αλλά για να αγκαλιάσουν, να προστατέψουν, να κρατήσουν σφιχτά το χέρι του «μικρού πρίγκιπα», για να του αποδείξουν πως η νέα του πατρίδα, έστω και αργά, ενδιαφέρθηκε για εκείνον.
Ο απροσπέλαστος μέχρι εκείνη τη στιγμή δρόμος γέμισε αυτοκίνητα. Ακόμα και λεωφορείο της Νομαρχίας έφθασε έξω από τον καταυλισμό, που μέχρι χθες δεν γνώριζε και με μέριμνα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών οι πρόσφυγες μεταφέρθηκαν σε εγκαταστάσεις, όπου επικρατούν ανθρώπινες συνθήκες.

Περιμένουμε από την Πολιτεία μόνιμη λύση για όλα τα προσφυγάκια-χαμομηλάκια

για να έχουν ΟΛΑ ένα σπίτι με χαρά…

πηγή: Alphatv

Κακοποιημένα παιδιά σε αναμονή

Αγαπητό μου χαμομηλάκι,

Στην «Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για παιδιά SOS 1056» γινόμαστε καθημερινά γνώστες περιστατικών κακοποίησης παιδιών. Ενδεικτικά σας αναφέρουμε μερικές από τις πρόσφατες, πολύ σοβαρές, καταγγελίες που έχουμε λάβει όπου ακόμη δεν έχει δοθεί λύση στο πρόβλημα των παιδιών.

Αγόρι 4 ετών κακοποιείται σωματικά από τους γονείς του και ζει σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης με αποτέλεσμα να έχει κολλήσει μύκητες από τις αδέσποτες γάτες και σκυλιά που υπάρχουν στο σπίτι της οικογένειας

3 ανήλικα αδέλφια μένουν σε σπίτι το οποίο είναι πολύ βρώμικο, ο βόθρος έχει ξεχειλίσει και είναι γεμάτο με κατσαρίδες και τρωκτικά. Ένα ενήλικο μέλος της οικογένειας τους μάλιστα ακρωτηριάστηκε στο πόδι εξαιτίας δαγκώματος ποντικιού.

Αδέλφια 3 και 5 ετών κακοποιούνται σωματικά από τους γονείς τους. Το 3χρονο παιδί μάλιστα έχει σοβαρό έγκαυμα στο κεφάλι του, που προκλήθηκε από την ελλιπή επίβλεψη των γονιών.

Κορίτσι 17 ετών κακοποιείται σεξουαλικά από τον ερωτικό σύντροφο της μητέρας της, και η μητέρα δηλώνει ότι αδιαφορεί για το γεγονός και το μόνο που την νοιάζει είναι να ενηλικιωθεί η μικρή και να την διώξει από το σπίτι.

Αγόρι 5 ετών αναγκάζεται από την μητέρα του να κοιμάται σε παγκάκια καθως αυτή εκδίδεται στο χώρο του σπιτιού τους.

Παιδί 2 ετών δένεται από τους γονείς του σε δέντρο κατά τη διάρκεια της εργασίας τους επειδή φοβούνται να μην κατευθυνθεί προς το δρόμο.

Ενδεικτικά αναφέρεται ότι κατά το πρώτο εξάμηνο του 2007

μέσω της τηλεφωνικής γραμμής καταγράφηκαν 344 καταγγελίες

σοβαρών περιστατικών κακοποίησης παιδιών.
Από αυτές οι 318 (92%) ήταν ανώνυμες

και 26 (8%) ήταν επώνυμες.

Τα παιδιά αξίζουν την προσοχή και την προστασία μας.

Μην μένουμε απλοί θεατές καταστάσεων που τα απειλούν.

Ας κινητοποιηθούμε…

Καλέστε στην «Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα παιδιά S.O.S. 1056»

και αναφέρετε ό,τι πληροφορία έχετε για κάποιο παιδί

που βρίσκεται σε κίνδυνο.
«Όλα παιδιά είναι και αξίζουν ένα χαμόγελο….

Αν ενωθούμε όλοι θα τα καταφέρουμε»

(Από το ημερολόγιο του μικρού Ανδρέα 9 Νοεμβρίου 1995)

Πόλεμο στην κακοποίηση παιδιών κηρύσσει η Γερμανία

Διαβάστε αγαπητοί μας φίλοι πως ετοιμάζεται

να αντιμετωπίσει το ζήτημα η Γερμανία.

Οι άνθρωποι συζητάνε να δικτυώσουν όλους τους φορείς, τις υπηρεσίες και οργανώσεις για την προστασία του παιδιού
κι εμείς εδώ έχoυμε στηρίξει όλη την προσπάθεια σε ένα σωματείο.

Πάνε να θεσμοθετήσουν υποχρεωτική ιατρική εξέταση ΟΛΩΝ των παιδιών για να είναι σίγουροι ότι κάθε περιστατικό κακοποίησης θα γίνεται αντιληπτό.

Μιλάνε για να βάλουν τα δικαιώματα του παιδιού στο σύνταγμά τους.

Εμείς εδώ, θα … θεσπίσουμε αυστηρότερες ποινές. Θα…
Καλές είναι οι αυστηρότερες ποινές,

αλλά τι να τις κάνει ένα παιδάκι άμα καταστραφεί η ζωή του, τι; …

17.01.2008
Πόλεμο στην κακοποίηση παιδιών κηρύσσει η Γερμανία
Σε πλήρη εξέλιξη είναι η δημόσια συζήτηση στη Γερμανία για την προστασία των ανηλίκων. Τα τελευταία κρούσματα κακοποίησης, εγκατάλειψης ακόμη και δολοφονίας παιδιών από τους ίδιους τους γονείς τους, συγκλόνισαν τη γερμανική κοινωνία και επιβεβαίωσαν για μια ακόμη φορά την πλημμελή λειτουργία των αρμοδίων υπηρεσιών, αλλά και την αδυναμία των θεσμών να παρεμβαίνουν αποτελεσματικά.


Οι συγκυβερνώντες
1. Αναθεώρηση Συντάγματος
Οι Σοσιαλδημοκράτες εκτιμούν ότι θα πρέπει τα δικαιώματα των παιδιών να αναφέρονται ρητά στο Σύνταγμα της χώρας. Και αυτό όχι μόνο για συμβολικούς αλλά και για ουσιαστικούς λόγους, όπως υπογράμμισε ο κυβερνήτης του Βερολίνου, Κλάους Βοβεράιτ: «Δεν πρόκειται για μια αφηρημένη νομολαγνεία, αλλά εκτιμούμε ότι θα είχε ευεργετικές επιπτώσεις στις αποφάσεις των δικαστηρίων που εκδικάζουν υποθέσεις οικογενειακού δικαίου. Κυρίως όσον αφορά την επιμέλεια των παιδιών και τα μέτρα αρωγής που αποφασίζουν τα εν λόγω δικαστήρια».


2. Στο πλαίσιο αυτό οι πρωθυπουργοί των κρατιδίων που κυβερνώνται από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα προτείνουν την αναθεώρηση του άρθρου 6 του Συντάγματος που αφορά στην προστασία της οικογένειας και τα δικαιώματα των παιδιών.
Στο εν λόγω άρθρο δεν αναφέρεται ωστόσο ρητά η προστασία των παιδιών και αυτό έχει δυσμενείς συνέπειες στις διοικητικές αποφάσεις που αφορούν την επιμέλεια των ανηλίκων. Οι Χριστιανοδημοκράτες δεν θεωρούν αναγκαία την αναθεώρηση του Συντάγματος. Και όπως δήλωσε η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ: «Προσωπικά πιστεύω ότι επαρκεί και για τα δικαιώματα του παιδιού η παράγραφος του Συντάγματος που αναφέρεται στην προστασία της οικογένειας».


3. Υποχρεωτικές ιατρικές εξετάσεις
Στα συντάγματα πολλών ομοσπόνδων κρατιδίων της Γερμανίας υπάρχει ειδική αναφορά στα δικαιώματα του παιδιού, αλλά αυτό ελάχιστα προστατεύει τα παιδιά, εκτιμά ο χριστιανοδημοκράτης πρωθυπουργός του κρατιδίου της Έσσης, Ρόλαντ Κοχ και προσθέτει: «Τέτοιου είδους αναθεωρήσεις του Συντάγματος ικανοποιούν τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους, αλλά δεν προσφέρουν τίποτε στα παιδιά. Το ζητούμενο είναι οι προληπτικές ιατρικές εξετάσεις και άλλα ζητήματα που αφορούν στον έλεγχο της κατάστασης των παιδιών».
Στο σημείο αυτό συμφωνούν κεντρική κυβέρνηση και κρατίδια. Στο εξής θα πρέπει τα παιδιά να υποβάλλονται υποχρεωτικά σε τακτικές ιατρικές εξετάσεις. Οι γονείς θα δέχονται σχετική ειδοποίηση από τις Αρχές. Μεταξύ του δευτέρου και του τέταρτου έτους της ηλικίας θα προβλέπεται μια γενική ιατρική εξέταση.


4. Ταυτόχρονα η καγκελάριος προκρίνει τη δικτύωση όλων των σχετικών με την προστασία των παιδιών φορέων, υπηρεσιών και οργανώσεων, έτσι ώστε σημαντικές πληροφορίες που θα αφορούν την κατάσταση των ανηλίκων να μην χάνονται στους μύλους της γραφειοκρατίας. Οι Σοσιαλδημοκράτες συμφωνούν αλλά προτείνουν επίσης μέτρα κατά της παιδικής φτώχειας.

Συντάκτης: Επιμέλεια: Σταμάτης Ασημένιος© Deutsche Welle

ερωτηματολογόγιο για την παιδοφιλία

Αγαπητό μου χαμομηλάκι,

ο Δείμος του πολίτη ξεκίνησε μια έρευνα για την παιδοφιλία

πολλούς μας αγγίζουν τα παιδιά μας

και ιδίως όταν κάποιοι ακούμε ότι τα …βλέπουν με άλλο μάτι!

Το ερωτηματολόγιο προσπαθεί να αποτυπώσει την κοινή γνώμη

σχετικά με το θέμα της παιδοφιλίας
Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να αφιερώσει λίγο από το χρόνο του

να απαντήσει στο ερωτηματολόγιο και να γράψει την γνώμη του
κι αν μπορείτε να το διαδώσετε κι εσείς σε όλο το blogoχωριό μας

ή ακόμα και στον οικογενειακό του κύκλο

ώστε το δείγμα να γίνει πιο ευρέος γνωστό

και να απαντήσουν περισσότερα άτομα.
Το ερωτηματολόγιο θα το βρείτε εδώ

ή αν θέλετε μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ ως word

και να σημειώσετε τις απαντήσεις σας επάνω του

ώστε να το αποστείλετε στο e-mail doukissa@the.forthnet.gr

Χριστουγεννιάτικα, ο εχθρός εντός των πυλών…

Εκτός κινδύνου νοσηλεύεται στην εντατική του Τζάνειου 13χρονος που δέχθηκε μαχαιριές στο στήθος και την κοιλιακή χώρα

Σε σοβαρή κατάσταση νοσηλεύεται στο Τζάνειο Νοσοκομείο ένας 13χρονος, τον οποίο μαχαίρωσε ο φίλος της μητέρας του, αλβανικής καταγωγής.
Το αγόρι αντέδρασε όταν τον είδε να επιτίθεται και να χτυπά τη μητέρα του μπροστά στα μάτια των πέντε μικρότερων αδελφών του.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η μητέρα του ανήλικου Σύμφωνα με την Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά, 30χρονος Αλβανός, επισκέφθηκε λίγο μετά τα μεσάνυχτα το σπίτι της 35χρονης φίλης του, που βρίσκεται στη οδό Κρόνου, στη Νίκαια.
Ο 30χρονος – που ήταν υπό την επήρεια αλκοόλ – επιτέθηκε φραστικά και χτύπησε την 35χρονη. Από τη φασαρία ξύπνησε ο ανήλικος γιος της και με μαχαίρι τραυμάτισε το νεαρό άνδρα στην κοιλιά και το θώρακα.
Στη συνέχεια, ο 30χρονος κατάφερε και αφόπλισε τον ανήλικο, τραυματίζοντάς τον στο στήθος και την κοιλιά. Τόσο ο ανήλικος όσο και ο νεαρός άνδρας μεταφέρθηκαν και νοσηλεύονται σε σοβαρή κατάσταση στο Τζάνειο νοσοκομείο, οι οποίοι όμως έχουν διαφύγει τον κίνδυνο.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=9283&pubid=242402

Τι περιλαμβάνει η παιδική σεξουαλική κακοποίηση

Με τόσα φρικτά που έρχονται στο φως αυτές τις μέρες, επανερχόμαστε προκειμένου να ενημερωθούμε σωστά για να προλάβουμε ή να καταγγείλουμε την κακοποίηση

Τι περιλαμβάνει η παιδική σεξουαλική κακοποίηση:
Η παιδική σεξουαλική κακοποίηση περιλαμβάνει δραστηριότητες με ή χωρίς άγγιγμα.

Με άγγιγμα:
• Το άγγιγμα των γεννητικών οργάνων του παιδιού ή των απόκρυφων σημείων του για σεξουαλική ευχαρίστηση
• Το να υποχρεώσει κανείς ένα παιδί να αγγίξει τα γεννητικά όργανα ή απόκρυφα σημεία ενός ενηλίκου για σεξουαλική ευχαρίστηση
• Το να τοποθετεί κανείς αντικείμενα ή μέρη σώματος μέσα στο σωματάκι του παιδιού.
Χωρίς άγγιγμα:
• Το να δείχνει κανείς πορνογραφία σε ένα παιδί
• Το να εκθέτει κανείς τα γεννητικά του όργανα σε ένα παιδί επίτηδες.
• Το να φωτογραφίζει κανείς ένα παιδί σε σεξουαλικές στάσεις
• Το να ενθαρρύνει κανείς το παιδί να παρακολουθεί ή να ακούει σεξουαλικές πράξεις
• Η ακατάλληλη παρακολούθηση του παιδιού όταν ξεντύνεται ή χρησιμοποιεί την τουαλέτα

Τα παραπάνω δεν περιγράφουν εξαντλητικά τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να κακοποιηθεί ένα παιδί. Ένα σημαντικό στοιχείο που υποδεικνύει την κακοποιητική φύση κάποιας πράξης είναι το αν ο ενήλικας διεγείρεται σεξουαλικά κατά την πράξη αυτή ή όχι. Κακοποίηση όμως μπορεί να υπάρξει ακόμη κι αν απουσιάζει το στοιχείο της ενήλικης διέγερσης, π.χ. όταν ένα παιδί 7 χρονών παρακολουθεί τη σεξουαλική πράξη των γονιών του από αμέλεια των τελευταίων να τηρήσουν διακριτικότητα.
Εκτός από τις δραστηριότητες που περιγράφονται παραπάνω, υπάρχει το σοβαρό και ολοένα αυξανόμενο πρόβλημα της δημιουργίας και θέασης εικόνων παιδικής πορνογραφίας.

Η θέαση σεξουαλικά κακοποιητικών εικόνων παιδιών είναι συμμετοχή στην κακοποίηση και αυτοί που βλέπουν τέτοιες εικόνες είναι πιθανόν να κακοποιούν σεξουαλικά κάποιο παιδί.

Άτομα που καταναλώνουν τέτοιο υλικό χρειάζονται βοήθεια, ώστε η συμπεριφορά τους να μη χειροτερέψει σε κάτι πιο σοβαρό. Η θέαση αυτών των εικόνων δεν είναι ακίνδυνη καθώς συντηρεί το κύκλωμα της παιδικής πορνογραφίας και ενισχύει τις παιδοφιλικές τάσεις του χρήστη.

Επιπτώσεις στο παιδί
Άμεσα ανησυχητικά σημάδια ότι ένα παιδί κακοποιείται σεξουαλικά:
-Ακατάλληλη σεξουαλική δραστηριότητα με παιχνίδια ή αντικείμενα
-Εφιάλτες, προβλήματα ύπνου
-Απόσυρση ή έντονη προσκόλληση σε κάποιον ενήλικα
-Ασυνήθιστη μυστικοπάθεια
-Ξαφνικές απρόσμενες αλλαγές στη διάθεση και προσωπικότητα
-Παλινδρόμηση σε προγενέστερες συμπεριφορές, π.χ. ενούρηση τη νύχτα
-Ανεξήγητος φόβος συγκεκριμένων τοποθεσιών ή ατόμων; δε θέλει να μένει μόνο με ένα συγκεκριμένο άτομο
-Απώλεια όρεξης και ξαφνικές αλλαγές σε διατροφικές συνήθειες
-Κατοχή νέων ενήλικων λέξεων για μέρη του σώματος χωρίς εμφανή πηγή
-Μιλά για ένα καινούργιο μεγαλύτερο φίλο και αδικαιολόγητα δώρα ή χρήματα
-Αυτό-τραυματισμός (κόψιμο και κάψιμο) στους εφήβους
-Σωματικές ενδείξεις, αδικαιολόγητη ευαισθησία, πόνος ή μώλωπες στη στοματική ή γεννητική περιοχή, σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, εγκυμοσύνη
-Φυγή από το σπίτι.

Όπως αναφέρει μια μητέρα:
«Η συμπεριφορά του παιδιού μου άλλαξε. Έκλαιγε δυνατά και κρεμιόταν επάνω μου όποτε την άφηνα με τη baby sitter που είχαμε εδώ και μερικές εβδομάδες. Αποδείχθηκε ότι η baby sitter είχε αρχίσει να την κακοποιεί και της είπε ότι δε θα την αγαπώ αν μιλήσει. Το καημένο φοβόταν να μιλήσει. Κοιτώντας πίσω βλέπω τώρα τα σημάδια-μακάρι να γνώριζα νωρίτερα τι έπρεπε να προσέξω».
Η βλάβη που γίνεται στο παιδί μετά τη σεξουαλική κακοποίηση είναι πολύ σοβαρή, όχι μόνο στη συναισθηματική και σωματική τους ανάπτυξη, αλλά και στην εμπιστοσύνη τους στους ενηλίκους, ιδιαίτερα αν ο δράστης είναι κάποιος που αγαπούν.

Όσο νωρίτερα εντοπίζεται η σεξουαλική κακοποίηση και ξεκινήσει η θεραπευτική διαδικασία τόσο το καλύτερο για το παιδί.

Μπορούμε να προστατέψουμε τα παιδιά μας με το να είμαστε σε εγρήγορση για προειδοποιητικά σημάδια στη συμπεριφορά ενός πιθανού δράστη.

(αύριο η συνέχεια)